Uncategorized

Покрај другите чести проблеми кои може да бидат предизвикани од дијабетот, од големо значење е да знаете дека помеѓу нив се и проблемите, односно заболувањата на бубрезите (дијабетична нефропатија).

Дијабетот е всушност една од најчестите причини за бубрежните заболувања. Речиси ¼ од дијабетичарите развиваат некакви бубрежни заболувања.

Главната функција на бубрезите е филтрирањето или ,,прочистувањето” на крвта од различни метаболитички нуспродукти, но и од вишокот на вода. Крајниот продукт е урината. Дополнително, бубрезите помагаат во контролирањето на крвниот притисок и продуцираат одредени хормони неопходни за нормалното функцинонирање на организмот.

Кога ќе дојде до некакво оштетување на овие важни органи, тие не можат соодветно да ја филтрираат крвта, што може да води кон натрупување на споменатиот ,,метаболитички отпад” низ телото. Така, оштетувањата на бубрезите може да предизвикаат и низа други здравствени проблеми неповрзани со овие органи.

Бубрежните оштетувања предизвикани од дијабетот се развиваат бавно, со години. Во продолжение, на кој начин дијабетот може да им наштети на бубрезите, кои групи луѓе се посебно во ризик, какви се симптомите и совети како да се грижите за здравјето на овие органи доколку сте дијабетичар.

Како дијабетот води кон бубрежни заболувања?

Дијабетот подразбира покачени нивоа на глукоза во крвта кои помеѓу останатото можат да предизвикаат одредени оштетувања во крвните садови на бубрезите. Таквите оштетувања ги пречуваат крвните садови да си ја вршат својата задача, па бубрежните ткива се оштетуваат.

Дополнително, дијабетичарите често страдаат и од висок притисок, што исто така на долг рок ги оштетува бубрезите.

Што го зголемува ризикот од бубрежни заболувања поврзани со дијабетот?

Самата дијагноза дијабет го зголемува ризикот од развивање бубрежни заболувања, но во посебен ризик се дијабетичарите кои не се однесуваат според препораките и нивниот план направен од лекарот кој ги следи, па често имаат неконтролирани нивоа на шеќер, повишен крвен притисок, пушат, премногу користат сол во исхраната итн.

Дополнителен ризик имаат и дијабетичарите кои страдаат од обезност, имаат некакви кардиоваскуларни заболувања или генетска предиспозиција за бубрежни болести.

Како да знаете дали имате проблеми со бубрезите?

За жал, особено во почетоците на заболувањата, не постојат никакви симптоми. Единствениот начин да знаете дали имате некаков проблем е да направите соодветни крвни и тестови на урината. Се проверуваат албуминот од урината, а крвните тестови нѝ даваат информацијата за тоа дали крвта правилно се филтрира од страна на бубрезите.

Препораките за тестирање се: еднаш годишно за пациентите со дијабет тип 2 и за оние кои имаат дијабет тип 1 повеќе од 5 години.

Како дијабетичарите да го одржат оптималното здравје на бубрезите?

Советите се слични како и за превенирањето од другите можни компликации на дијабетот – редовно придржување до планот направен од лекарот кој ве следи, односно редовно контролирање на глукозните нивоа, крвниот притисок, редовно и правилно примање на терапијата (доколку е препишана) и практикување на она што се подразбира под здрав начин на живеење.

Под здрав начин на живот се подразбира правилна исхрана, редовна физичка активност, наоѓање на траен начин за менаџирање со стресот, непушење, избегнување алкохол, квалитетен сон.

Секако, за оптимална превенција потребно е и редовното тестирање на параметрите кои укажуваат во каква состојба се наоѓаат бубрезите (претходно споменатите тестови на урина и крвните тестови).

Ниво на глукоза во крвта

Во зависност од типот на дијабет и индивидуалната состојба на пациентот, крвниот шеќер треба да се мери барем еднаш во текот на денот, а редновно треба да се прави и HbA1c тести (на секои 3-6 месеци). Овој лабораториски крвен тест ја покажува просечната вредност на шеќер во крвта во последните 3 месеци. Зошто е ова важно?

Потребно е да знаете како се движат нивоата на глукоза во крвта со текот на времето. Ако нивоата покажуваат нагорна тенденција, треба да се најдат причините, бидејќи на тој начин се зголемува ризикот од низа дијабетични компликации. Обично посакуваните вредности за овој тест треба да бидат под 7, но сепак тоа е индивидуално.

Крвен притисок

Друг параметар кои треба постојано да го следните е крвниот притисок. Повишениот крвен притисок може да биде знак дека дијабетот значително ги уништува крвните садови.

Липиден профил

Третиот параметар е липидниот профил (триглицеридите и холестеролот). Дијабетот може да доведе до намалување на ,,добриот” HDL холестерол и повишување на нивото на ,,лошиот” LDL холестерол. Дополнително, тој може да води и кон повишување на мастите (триглицеридите) во крвта. Ваквата ситуација дополнително го зголемува ризикот од дијабетични компликации.

Околу тоа кои се оптималните вредности на сите претходно наведени параметри за вашиот случај, консултирајте се со лекарот кој ве води.

Внимавајте со користењето на солта – многу повеќе за солта, како таа влијае на нашето тело, колку е препорачаниот оптимален внес, од што зависи и така натаму, прочитајте тука.

Поврзани теми:

8 извонредно важни тестови кај ДИЈАБЕТЕС
Како до подобра контрола кај дијабет?
Кои се раните симптоми на дијабет?
Дијабет – Како да се грижите за вашите стапала и зошто е тоа толку важно?
Физичка активност и зголемено ниво на шеќер во крвта
Што секој од нас треба да знае за ДИЈАБЕТЕС?
Инсулинска резистентност
Зошто кај дијабет е неопходна РЕДОВНА грижа за очите?

Црниот дроб е вториот најголем орган во телото и орган коj извршува над 500 значајни функции. Меѓу многуте функции, тој ги обработува хранливите материи од храната и пијалаците и ги филтрира потенцијално токсичните супстанции од крвта кои сме ги внеле преку храната или на друг начин.

Содржината на маснотии во црниот дроб до одредена граница се смета за нормална, но доколку нивната концентрацијата во клетките на дробот стане превисока, тоа може да биде знак за заболувањето наречено замастен црн дроб или стеароза.

Замастувањето може да биде алкохолно или неалкохолно. Ваквата состојба е честа и за време на бременоста.

Неалкохолно замастениот црн дроб е сé почест проблем кој кај многумина може да води и до целосно откажување на овој орган, па се прават сé повеќе студии на оваа тематика.

Една неодамна објавена студија дава интересни резултати

Сите знаеме дека главниот ризик-фактор за оваа состојба е неправилната исхрана и лошиот стил на живот. Постојаното консумирање на препроцесирани производи богати со додадени шеќери, заситени маснотии, трансмасти итн., значително го зголемува ризикот од појава на неалкохолно замастениот црн дроб.

Сепак, една студија која е објавена неодамна нѝ дава податоци според кои не секоја од споментатите ризични храни, делува исто на замастување на црниот дроб. Имено, во студијата се вели дека заситените маснотии се значително посилен ,,тригер” или поттикнувач на замастувањето на дробот, во однос на простите шеќери (компоненти кои доколку организмот нема веднаш потреба од нив, ги метаболизира во маснотии).

Истражувачите со оваа студија поттикнуваат многу важно прашање

Споментата студија од мај месец годинава, за волонтери имала 16 мажи со прекумерна телесна тежина. Половината од нив следеле исхрана богата со заситени масни киселини (ЗМК исхрана), а другата половина, исхрана богата со прости јаглехидрати (ЈХ исхрана).

По одредено време, односно по еден месец, групите се смениле (помеѓу периодите на промена, имале 7 неделна ,,нормална исхрана” или исхрана која ја практикувале пред студијата), па ја имале исхраната на спротивната група.

Студијата утврдила дека ЗМК исхраната  ги зголемила  маснотиите во црниот дроб, но во помал обем придонела и за зголемување на инсулинската резистентност (отпорност) кај волонтерите.

Ова води кон две важни прашање: Како е можно ЗМК исхраната да води кон влошување на ситуацијата со црниот дроб и инсулинската резистентност и како е можно исхраната богата со шеќери да не го предизвика истото?

Како е можно ЗМК исхраната да води кон влошување на ситуацијата со замастениот црн дроб и инсулинската резистентност

Првото прашање има едноставен одговор: Оние кои имале исхрана богата со заситени масни киселини, внесувале околу 400 калории повеќе од нивните дневни потреби и 300 калории повеќе од оние со ЈХ исхрана. Вишокот на калории е многу значаен за складирањето на мастите. Значи, ЗМК исхраната овозможува полесно да се ,,претера” со јадењето.

Дополнително, оние кои имале ЗМК исхрана, не престанале и со консумирањето на јаглехидратна храна, вусшност 35% од дневно внесените калории им биле од јаглехидратно потекло. Според ова, можеме да заклучиме дека исхраната богата со јаглехидрати и заситени маснотии е особено проблематична од аспект на метаболизмот и на здравјето на црниот дроб.

Како е можно исхраната богата со шеќери да не го предизвика истото?

Второто прашање е доста потешко за одговарање. Едниот можен одговор е дека едноставно шеќерите имаат потреба од подолг период за да покажат некаква разлика во однос на масната содржина на црниот дроб.

Како пример, некои студии покажуваат значително зголемување во маснотиите на црниот дроб по шест месеци откако била зголемена употребата на газираните пијалаци. Други пак, утврдуваат негативен ефект на простите шеќери (фруктоза) врз масната содржина во црниот дроб по само 9 денови.

Па се поставува прашањето: Дали е можеби клучен типот на шеќерите? Можеби фрукозата покажува побрз негативен ефект, додека употребата на сахароза има потреба од подолг период за да манифестира сличен ефект.

Заклучоците на студијата веројатно имаат врска и со вкупниот внес на калории, особено ако се има предвид дека повисокиот внес на калории секако делува лошо врз масната содржина на црниот дроб. Овие прашања студијата не ги одговара, но ги отвара за понатамошните истражувања.

Кој е заклучокот?

Заклучокот треба дефинитвно да биде – намалување на храната од животинско потекло, храна која е богата со заситени маснотии, но од друга страна можеби и не е најпаметно  веднаш да се заклучи дека зголемениот внес, особено на прости јаглехидрати (шеќери) не е проблематичен.

Важно е да се запамети и дека јаглехидратната храна, особено онаа полнозрнастата, мешунките, компирите (и останатата храна со сложени јаглехидрати), не нѝ е непријател, вистинскиот непријател е постојаната употреба на препроцесираните шеќерни продукти (како разните слатки и газираните сокови) и производите добиени од бели брашна.

Повеќе околу замастениот црн дроб, прочитајте тука.

Според Светската здравствена организација, со некакви симптоми на депресија се соочуваат повеќе од 350 милиони луѓе ширум светот, од најразлични возрасни групи.

Можеби не е толку очекувано, но симптомите на депресијата можат да бидат причинети или интензивирани и од нашиот избор на храна. Така, можна е и индиректна врска помеѓу депресијата и зголемениот ризик од срцеви заболувања, повишен холестерол, гојазност, дијабетес, Алцхајмер итн.

Депресијата е сериозна состојба

Многу често луѓето ги помешуваат симптомите на депресијата и анксиозноста со едноставното нарушено расположение. Депресијата не е само ,,лош ден” или нешто што едноставно ќе исчезне.

Депресијата е заболување, исто како и дијабетот, срцевите заболувања итн. Нејзиното игнорирање е исто како да игнорираме некое друго заболување или како да игнорираме мал пожар во дневната соба, кој може да прерасне во огромен и да ни ја опожари целата куќа. Ако сметате дека имате депресија, постои голема веројатност да сте во право и тоа значи дека е време да побарате помош од соодветни медицински лица.

Исхраната и симптомите на депресија

Што ако најдобриот начин за намалување на симптомите на депресија е можеби едноставната промена на навиките за јадење и на она што го јадеме? Веројатно некој ќе помисли дека тоа звучи преедноставно, но во суштина постојат доста очигледни докази за тоа. На пример, пиењето алкохол или обемното прејадување, предизвикуваат одредени, некогаш и нагли промени во она како се чувствуваме, односно промени во нашето расположение.

Според експертите, храната игра важна улога во тоа како размислуваме, делуваме и се чувствуваме. Ако страдате од депресија, исхраната која ја имате може да биде еден од корените на проблемот кој ви создава емотивен дисбаланс. Истражувањата откриваат дека изборот на храна може да влијае негативно на мозокот и да води кон ,,маѓепсан круг” или циклуси на анксиозност, депресија, промени во расположението, збунетост итн.

Шеќерната храна и серотонинот

Јадењето на процесирана храна, односно храна богата со додадени шеќери, но и општо богатата јаглехидратна храна– разни типови колачиња, десерти, крофни, брза храна, газирани пијалаци, процесирани житарки итн – предизвикува привремено лачење на серотонин, хемикалија на мозокот која ни дава пријатно чувство, ја олеснува напнатоста, нé смирува и прави посреќни. Бидејќи ваквата храна поседува ,,анти-депресивни” својства (на краток рок), таа може да стане т.н. комфортна храна или храна во која бараме утеха и постојано ѝ се враќаме.

Доколку често сте под стрес или имате депресивни симптоми, помислете само колку пати сте почувствувале неодложна потреба од вкусна храна, на пример парче чоколадо или бел леб, во намерата за момент да се почувствувате подобро.

Сепак, како што споменавме, ,,анти-депресивните” својства на ваквата храна се со краток рок. Веднаш по пикот на серотонинот, доаѓа и до негово нагло паѓање. Овој драматичен пад предизвикува уште полошо чувство од тоа поради кое првично сте посегнале по ваквата храна.

Пржената храна го покачува апетитот

Можеби ќе ви звучи чудно, но јадењето на помфрит или друг вид пржена храна – кромид, тиквички и некои месни и млечни производи – може да продуцира ист ефект во организмот како пушењето марихуана.

Имено, една студија објавена од National Institutes of Health, открива дека организмот, користејќи една од главните компоненти на повеќето растителни масла (кои се користат како медиуми за пржењето), прави ,,свои верзии” на психоактивната супстанца од марихуаната. Ваквите ендоканабионоиди, делуваат како природни зголемувачи на апетитот. Нивното прекумерно синтетизирање значително го зголемува чувството на глад, токму како што пушењето марихуана предизвикува неодложна потреба од храна со висок вкусов интензитет.

Ако постојано внесуваме ваква храна, постојано ќе бидеме гладни што може да води кон гојазност, но можен е и ефектот кој го споменавме погоре – нагли покачувања на серотонинот, а потоа и драматични падови. Јасно е дека ваквата ситуација предизвикува нагли промени во расположението и симптоми на депресија.

Што можеме да извлечеме како заклучок?

Ако често се чувствувате депресивно, постојано сте заморени, имате тешкотии да се концентрирате и доста често имате неодложни потреби за вкусна храна, можеби редовното консумирање на процесирана шеќерна и пржена храна е причината која ви ги предизвикува или појачува ваквите непријатни симптоми.

Покрај високо-јаглехидратната, шеќерна и храната со заситен маснотии (и трансмасти) и другата храна може да делува на емотивното здравје – дали позитивно и негативно.

Можете да се обидете да си помогнете со различни суплементи (витамини, минерали), чаеви, акупунктури итн., но тие ќе ви помогнат само на краток рок. Соочувањето секогаш треба да биде со коренот на проблемот, па затоа само суштинската промена и практикувањето на здравата исхрана може трајно да го реши проблемот. Секако, здравата исхрана во комбинација со она што се подразбира под здрави животни навики.

Нерационално е постојано да се однесувате на ист начин, а да очекувате поинаков исход за вашето здравје.

Сите знаеме дека овошките се одлични за нашето здравје заради својот специфичен состав, односно нивните витамини, минерали, антиоксидативни компоненти и различни други корисни фитохемикалии. Всушност, различните овошја се можеби највкусниот начин да внесеме одредени неопходни микронутриенти. Сепак, најголемиот дел од нив содржат и доста шеќери.

Ова го отвара доста често поставуваното прашање: Дали овошјето е добар избор при дијабет и дали го зголемува ризикот од ова честа состојба?

Дијабетот е хронично заболување при кое телото има проблеми со регулирањето на глукозните нивоа во крвта. Дијабетот може сосема солидно да се контролира преку менувањето на лошите животни навики, пред сè преку усвојувањето на добри навики за исхрана и редовна физика активност.

[Поврзано: Што секој од нас би требало да знае за ДИЈАБЕТЕС]

Различните типови овошки дефинитивно се дел од добрите навики за исхрана, па во продолжение, зошто нивниот шеќер не треба да ве загрижува, но и кога треба да бидете внимателни, особено ако имате дијабет или зголемен ризик од ова заболување.

Овошје и дијабетес

Релевантните здравствени институции, како на пример Американската асоцијација за дијабетес, велат дека било кој овошен плод е соодветен за јадење за лицата со дијабет, сè додека пациентот нема некаква алергија на тој плод и не претера со количествата.

Кога станува збор за превенцијата, една мета-анализа од 2014 година, го поврзува зголемениот внес на свежо овошје, со намалениот ризик од развој на дијабет тип 2.

Но, секако, покрај консумираните количини, за лицата со дијабет многу е важно овошјето да биде свежо, а не процесирано. Овошните плодови кои доаѓаат во тегли или било какви други конзервирани форми, најчесто содржат и додадени шеќери, а дополнително на тоа, самите нивни шеќери се доста полесно дигестибилни. Следствено на тоа, таквите шеќери полесно се апсорбираат, односно навлегуваат во крвотокот. На тој начин, влијанието на крвниот шеќер кај ваките процесирани производи е многу поголемо, отколку влијанието на свежите плодови.

Самото процесирање води кон намалување на значајни нутриенти од овошките, како огромен дел од нивните растителни влакна, но и микронутриенти (витамини, минерали, антиоскидативни материи итн.)

Дополнително, тука е значајно да ги споменеме и различните овошни сокови. Тие се концентриран извор на лесно дигестибилни шеќери, па така воопшто не се погодна храна за лицата со дијабет. Тука влегуваат сите облици на т.н. густи, бистри и  ,,100%” сокови, па дури и смути напитоците, иако се доста нутритивни.

Секогаш е најдобар избор овошните плодови да се јадат ЦЕЛИ. На тој начин ќе се задрат сите нивни корисни материи, пред сè тука се мисли на нивните растителни влакна и витамини.

[Поврзано: Горчливата вистина за благите сокови!]

Што се и зошто ни се важни поимите гликемиски индекс (ГИ) и гликемиско оптоварување (ГО)?

Гликемискиот индекс е бројна вредност, која означува колку брзо телото ги конвертира или преобразува јаглехидратите во глукоза. Два типа храна со потполно иста јаглехидратна содржина, можат да имаат различни вредности за гликемискиот индекс.

Колку што е помала вредноста на гликемискиот индекс, толку консумираната храна има помал импакт врз нивоата на шеќер во крвта.

• 55 или помалку – низок или добар гликемиски индекс
• 56-69 – среден
• 70 или повеќе – висок гликемиски индекс

Кај некои од продуктите вредноста на гликемискиот индекс е дадена на пакувањето, а доколку не можете да ја најдете, можете во врска со тоа да се консултирате со докторот кој ве следи или самите да го проверите ГИ на интернет.

Генерално важи следното правило: Храната која што е поблиску до нејзината природна форма, односно е што помалку процесирана (посебно свежата храна), има тенденција да има помал гликемиски индекс.

Што подолго се готви било која јаглехидратна храна, таа добива повисок ГИ. Ладењето пак, може повторно значајно да го снижи ГИ.

[Поврзано: Зошто е добро да се јаде зготвен, па изладен компир?]

Друг важен поим е гликемиското оптоварување (ГО).

Големината на порцијата е исто така од огромно значење. Колку повеќе јаглехидратна храна јадете, толку повеќе тоа ќе се одрази на шеќерот во крвта. Ова го покажува вредноста за поимот гликемиско оптоварување, која често пати се наоѓа на етикетите заедно со ГИ. ГО всушност претставува гликемиски индекс за спцифично количество храна.

ГО може да ви помогне истовремено во определувањето и на квалитетот и на квантитетот на јаглехидратите во дадена храна. Под 10 се смета за ниско, над 20 за високо.

Луѓето често пати се изненадени кога ќе дознаат дека многу овошки имаат низок гликемиски индекс, дури понизок од некои скробни зеленчуци, како компирот или некои житарки кои побрзо се дигестираат.

Листа на овошја особено погодни за лицата со дијабет (ГИ=10 до 55):

• Јаболки
• Банани
• Бобести овошки
• Цреши
• Киви
• Праски
• Портокали
• Сливи
• Круши
• Јагоди

Иако не е небезбедно да се јадат, некои овошја при дијабет треба да се внесуваат во умерени количества, поради нивниот висок ГИ и ГО. На пример, такви се: урми, лубеница, смокви, ананас, грозје итн.

Добар извор на фибер

Внесувањето доволно растителни влакна (фибер), е многу значаен дел од она што значи соодветно контролирање на дијабетесот.

Исхраната богата со растворливи растителни влакна, може значително да ја успори дигестијата и апсорпцијата на шеќерот во крвта. На тој начин, се олеснува контролирањето на глукозните нивоа во крвта.

Голем дел од овошјата се добар извор на ваков фибер, особено ако се јадат заедно со лушпата, која секако, претходно треба да биде добро измиена.

Јадењето свежа храна, како што се различните овошни плодови, го намалува ризикот од гојазност и кардиоваскуларни заболувања. Гојазноста пак, претставува директен и еден од најзначјните ризик-фактори за развој на дијабет тип 2. Секој вид на процесирање на овошјата, освен што може негативно да влијае на нивните хранливи материи, значително ја намалува и содржината на фибер.

Овошјето може да ве отргне од зашеќерените процесирани производи

Овошјето е особено вкусна храна, па тоа може да се искористи за полесно исклучување на различните процесирани слатки производи од секојдневнието. За разика од овие производи кои речиси и да немаат никаква хранлива вредност и се полни со т.н. празни калории, овошките со слаткиот вкус ни обезбедуваат низа неопходни хранливи материи, а притоа имаат и прилично низок ГИ.

[Поврзано: Што се тоа ПРАЗНИ КАЛОРИИ и зошто се опасни?]

Краток заклучок

Лицата со дијабет треба да бидат свесни дека овошките генерално имаат низок ГИ и се безбедни за консумирање. Покрај нивната шеќерна содржина, тие имаат сосема солидни количества растителни влакна, со што се успорува дигестијата и снижува ГИ.

Различните овошни плодови имаат и низа други микронутриенти и фитохемикалии за кои повеќе студии сугерираат антидијабетично дејство.
Дополнително, видовме дека тие можат да бидат корисни за лицата со дијабет и на од поинакви аспекти, како на пример да им го направат откажувањето од слатките многу полесно, да ја олеснат контролата на телесната тежина итн.

Крајниот заклучок би бил: Овошките не се забранета храна при дијабет, напротив, но КЛУЧНО е да се обрне посебно внимание на количествата! Единствени исклучоци се грозјето, лубеницата и ананасот.

Во една од претходните статии зборувавме повеќе за апетитот и неговото значење. Споменавме дека желбата за храна (апетитот) е еволутивно детерминирана и претставува еден од клучните елементи за преживувањето на човекот.

[Поврзано: Изгубен апетит? Некогаш може да е сериозен знак]

Затоа, многу е важно да научиме соодветно да ги следиме сигналите кои нѝ ги дава телото во однос на потребата од храна. Иако првично овој процес на ,,следење” изгледа сосема едноставен, сепак многу често се наоѓаме во ситуации кога мислиме дека сме гладни, а всушност сме жедни или под стрес. Од друга страна, некогаш и обратното може да биде случај – телото навистина има потреба од ужина или оброк, но ние не сме свесни за тоа.

Во продолжение, 4 важни совети кои ќе ви помогнат да го ,,слушате и следите своето тело” многу поефикасно, односно да го разводите чувството на глад од можните слични чувства. Следниот пат кога ќе мислите дека сте гладни, особено ако имате проблем со тежината, внимавајте што чувствувате:

1) Дали е тоа можеби силна потреба за високо-калорична шеќерна и масна храна со интензивни вкусови карактеристики?

2) Дали чувствувате главоболка?

3) Дали сте безенергични и заморени?

4) Дента се чувствувате безидејно?

Ако имате некоj од претходно наведените ,,симптоми” или чувства, запрашајте се:

за број 1) Дали можеби сум под стрес?

Кога сме под стрес, имаме хронично повишени нивоа на хормонот кортизол, што може да доведе до низа непријатни симптоми, помеѓу кои и зголемена потребата од вкусна храна. Прејадувањето, кое речиси како по правило е со нездрава храна, води кон нагло повишени нивоа на шеќер во крвта, но и кон повишени нивоа на серотонин – хормон на среќата и задоволството. На тој начин, барем за кратко забораваме на стресот и неговите непријатни симптоми (како на пример лошото расположение).

Сепак, кога за кратко повторно нагло ќе паднат глукозните нивоа, повторно се чувствуваме лошо, но и гладно. Овие циклуси водат кон гојазност!

Повеќе совети околу тоа како полесно да го контролирате стресот кој води кон прејадување и гојазност, прочитајте на следниот линк: Како СТРЕСОТ ја зголемува телесната тежина и што да направите за да го спречите тоа?

за број 2) Дали сум можеби дехидриран/а и жеден/дна?

Една од најчестите причини за главоболки е токму дехидрираноста. Многу често главоболките и сето чувство околу нив потсетува на низок шеќер, па многумина жедта ја помешуваат со гладот.

На пример, една студија дава навистина интересни резултати. Имено, според неа луѓето несоодветно ,,одговарале” на сигналите од телото, односно ги помешувале чувство на глад и жед, дури во 62% од случаите.

Пиењето вода тешко може да го покрие гладот, но внимвајте секогаш да сте добро хидрирани, за да не го помешате чувството на жед со потреба од храна.

Ако се чувстувате главоболки и глад, испијте 1 или 2 чаши вода. Ако и по ова повторно чувствувате глад, веројатно тој е вистински.

[Поврзано: Главоболки – можни причини, превенција и кога треба да се обратите на   лекар; Што се случува со нашето тело кога не пиеме доволно вода?]

за број 3) Дали сум преморен/а?

Ако се има предвид дека храната е всушност и енергија, логично би било кога сме изморени да сме повеќе гладни. Сепак, во ваквите ситуации најчесто се посегнува по високо-калорична и нездрава храна, по која инаку не би посегнале кога би биле соодветно одморени или би имале квалитетен сон.

Како сонот е поврзан со телесната тежина и совети како да си помогнете за подобар сон, прочитајте тука.

за број 4) Дали можеби ви е досадно?

Јадењето од досада е доста честа појава, особено кај помладите кои имаат помалку обврски. Јадењето нѝ дава привремена смисла на пополнето време, кога немаме други обврски. Согледувањето на овој проблем е повеќе од половина решение. Ако немате што да правите можете на пример да создавате навика за одредена физичка активност, како редовното пешање или возење велосипед.

Како да знаете кога сте навистина гладни?

Секако, во најголемиот дел од случаите кога се чувствувате гладни, навистина сте. Доста е тешко да се дадат универзани ,,симптоми” за релевантниот глад, бидејќи тој е различно, субјективно чувство за секој човек. Вртоглавица, збунетост, чувство на празен стомак, кркорење на цревата, тешко концентрирање, лесна надразливост се највообичаените знаци на гладот.

Многу е важно да ги препознаваме и да регираме соодветно, секако откако претходно ќе си ги поставиме сите претходно наведени прашања (особено ако сме во процес на слабеење): Дали сум можеби само жеден, нервозен, под стрес или пак ,,немам друга работа”?

[Поврзано: 10 причини зошто сте постојано ГЛАДНИ?!
Како да препознаете високи нивоа на КОРТИЗОЛ?]

Гихтот е тип на артритис, инфламаторно или воспалително заболување на зглобовите. Тоа е еден од најчестите типови на артритис и погодува милиони луѓе ширум светот.

Луѓето со гихт имаат воспаленија, отоци и остри болки во зглобовите кои неретко се случуваат одеднаш, или ,,без предупредување”.

За среќа, за овој тип на артртис значително можат да помогнат промените во животниот стил, а постојат и соодветни медикаменти.

Во продолжение, на кој начини самите можеме да си помогнеме при гихт.

Што претставува гихт?

За разлика од ревматоидниот артритис, гихтот не е автоимуно заболување, односно симптомите не се предизвикани од самонапаѓањето на организмот преку имуниот систем. Овој тип на артритис е предизвикан од високите концентрации на урична киселина во крвта. На тој начин уричната киселина може да се акумулира или да се насобере во зглобовите при што се создаваат кристали, предизвикувајќи воспаленија, чувство на непријатност, па и остри болки.

Гихтот се смета за помалку опасна состојба од ревматоидниот артритис, бидејќи при ревматоидниот артрит се можни и кардиоваскуларни и респираторни проблеми.

Ризик-фактори за појава на гихт и негови симптоми

Гихтот повеќе ги ,,напаѓа” мажите во однос на жените, а симптомите се разликуваат во зависност од индивидуата. Вклучително, се разликуваат и локациите во телото кои се зафатени од заболувањето.

Други ризик-фактори за гихт се:

◦ генетиката
◦ некои здравствени состојби поврзани со лошата исхрана, како метаболен синдром или само некои негови поединечни симптоми  – дијабет тип 2, повишени масти и холестерол, повишен крвен притисок, гојазност.
◦ употребата на некои медикаменти
◦ лоши навики, како алкохолизам

Класичните симптоми на гихт најчесто се акутни, односно се јавуваат како ,,напади” или поостри болки и отоци во зглобовите поради насобирањето на уричната киселина. Најчесто погоден предел од гихтот се зглобовите на големиот прст на стапалата, а нападите најчесто се случуваат во текот на ноќта и тоа само на еден зглоб, во почетните фази. Заради тоа што не е автоимуно заболување, гихтот не предизвикува и треска или главоболки и збунетост, како што тоа е случај при ревматоидниот артрит. Во одредени ситуации гихтот може да води кон создавање на камчиња во бубрезите.

Исхрана при гихт

Ако имате гихт, одредени прехранбени продукти можат да ги повишат нивоата на урична киселина и на тој начин да бидат тригер за ,,нападите”.

Ваквата храна најчесто е богата со пурини, супстанции кои природно се присутни во одредена храна. Ова не треба да биде причина за загриженост кај здравите индивидуи, бидејќи тие ефикасно ја исфрлаат од организмот формираната урична киселина.

Истражувањата покажуваат дека здравиот начин на живот и исхраната со намалени количества пурини можат значително да ги намалат нападите на гихт и ризикот од него.

Било каков тип на месо и животински продукти, односно високо-протеинска храна, алкохол и пиво се прехранбените продукти кои при гихт, треба по можност целосно да се избегнуваат. Интересно, истото не важи и за растителната храна богата со пурини.

Храната богата со фруктоза и засладената храна и пијалаци, исто така го зголемуваат ризикот од гихт и напади од гихт. Ваквата храна ги зголемува нивоата на урична киселина преку забрзувањето на одредени клеточни процеси.

Медитеранска исхрана – најдобар избор при артритис

Можеби најчесто поставуваното прашање од луѓето со артритис е каква исхрана треба да имаат и дали постои ,,специјална” исхрана за нивната состојба. Таква специјална исхрана не постои.

Но, според повеќе експерти на тема артритис и според Американската фондација за артритис, убедливо најдобрата исхрана за оваа состојба е Медитеранската.

Таа може да ви помогне и во намалувањето на килограмите (уште еден битен ризик-фактор за гихт), но треба да се знае дека ова не е диета, туку начин на исхрана, што значи усвојување на трајни навики. Ваквиот начин на исхрана е добар за секого, а во продолжение, зошто е најдобар за пациентите со артритис.

Низа студии потврдуваат дека Медитеранската исхрана може да:

◦ го намали ризикот од гихт, преку намалувањето на ризикот од хиперурикемија (енормно зголемени вредности на урична киселина во организмот) кај повозрасните лица.
◦ делува на намалување на високиот крвен притисок
◦ делува заштитувачки од инфламаторните хронични заболувања, помеѓу кои освен артритис и канцер, кардиоваскуларни заболувања итн.
◦ делува еднакво корисно на зглобовите како и на срцето
◦ делува на намалување на телесната тежина

Зошто Медитеранската исхрана е најдобра и при артритис?

При артритис, најважно е да јадеме ниско-калорична храна богата со растителни влакна и антиоксиданти – витамини, минерали, масни киселини (омега 3,6) и некои други специфични компоненти со антиоксидативно дејство. Всушност, храна која може да се бори со хроничната инфламација – прв ризик-фактор за артртис.

Најчестите намирници на Медитеранската исхрана се богати токму со овие компоненти, односно тоа се свежите овошки и зеленчук, полнозрнастите житарки, мешунките, рибата, јогурт и здравите маснотии, како маслиново масло и јаткасти плодови итн.

Едноставни промени во вашата постоечка исхрана можат значително да ве доближат до оваа исхрана. Ова вклучува:

• јадење повеќе храна богата со растителни влакна, скробна храна, компири, грав, грашок, леќа и полнозрнасти житарки, интегрален леб и паста.
• јадење повеќе свежа храна – овошки, зеленчук
• што е можно поминимално консумирање на месо и млечни производи
• избегнување на било каква процесирана храна (храна богата со додадени шеќери, заситени маснотии и многу сол)

Некои суплементи кои можат да бидат од помош:

Пред земањето на било каков суплемент, треба да се консултирате со лекарот кој будно ја следи вашата здравствена состојба. Тоа е пред сé важно заради дозирањето, но и можната интеракција на различните суплементи со одредени медикаменти кои често се употребуваат. Според истражувањата, суплементи и типови храна кои дале некакви позитивни резултати во однос на артритис се:

1. Босвелиа серата– активната компонента на оваа билка има силни антивоспалителни и аналгетски својства.
2. Капсицин– оваа компонента од пиперките може да делува на намалување на една супстанца која учествува во пренесувањето на сигналите на болка – аналгетско дејство.
   3. Куркума – се покажала како добра во намалувањето на отоците преку блокирањето на инфламаторните цитокини и ензими.
   4. Авокадо и соја ладно цедено масло – можат да делуваат антиинфламаторно.

   
   5. Омега 3 масни киселини– делуваат на инхибирањето на воспалителните протеини – цитокини, а се трансформираат од организмот и во одредени моќни компоненти со антивоспалително дејство.
   6. Гама линоленска киселина– омега 6 масна киселина која исто така телото ја трансформира во моќно антиоксидативно средство.
   7. Ѓумбир– во студиите, неговото суплементирање покажало слично ефекти како на ибупрофенот.

Други ,,лајфстајл” промени кои можат да помогнат:

• Пијте доволно вода – за намалување на отоците. Пиењето на вода со лимон, исто така може да биде од помош за намалувањето на уричната киселина.

• Ставајте мраз на болните зглобови – нанесете тенки слоеви од мраз околу 15тина минути за да ја олесните болката.

• Најдете начини за менаџирање со стресот – хроничниот стрес може да ја влоши состојбата при гихт.

• Подигнувајте ги болните зголбови – благото подигнување може да доведе до подобра циркулација на крвта и флуидите во телото. Комбинирајте го ова со ставањето на мраз.

• Пијте кафе – според некои студии кафето може да делува на намалување на нивото на урична киселина.

• Немојте да пиете алкохол – особено пиво, кое е богато со пурини.

Во една од претходните статии зборувавме подетално околу тоа што значи нормален, а што повишен крвен притисок. Дадовме и некои најосновни информации што секој поединец треба да ги има предвид, кога станува збор за крвниот притисок.

[Поврзано: Oсновни, а пресутни информации за крвниот притисок]

,,Тивок убиец”

Постојат повеќе митови на тема висок крвен притисок. Еден од најчестите е дека ваквата состојба не е толку опасна по здравјето и дека е дел од нормалниот, физиолошки процес на стареење. Фактите зборуваат нешто сосема поинакво.

Имено, високиот крвен притисок, на долг, па и на пократок рок (ако е превисок), може да води кон навистина сериозни здравствени компликации!

Исто така, повишениот крвен притисок не е нормална појава во било кој период од животот, на било која возраст. Тој е сигнал дека нешто не е во ред.

Тој е еден од најважните ризик-фактори за кардиоваскуларните, но и некои други чести заболувања. За жал, ваквата состојба најчесто се појавува без никакво предупредување, односно нема симптоми. Заради овие причини, често пати високиот притисок се нарекува и ,,тивок убиец”.

Единствениот начин соодветно да му ,,влеземе во траг” е постојано да го следиме, преку редовно мерење (лицата со хипертензија или лица со зголемен ризик од неа).  Во продолжение, повеќе информации околу тоа како во домашни услови, на правилен начин да го следите вашиот крвен притисок.

Зошто и кога е важно дома да имате апарат за мерење на притисокот?

 Американската асоцијација за здравје на срцето, препорачува секој пациент со хипертензија редовно да ги мониторира или следи вредностите на својот крвен притисок, со соодветен апарат, во домашни услови. Истото важи и за лицата кај кои докторот ќе утврди зголемен ризик од висок притисок.

Ова е најдобриот начин да се види дали терапијата и менувањето на животните навики функционираат во насока на намалување на високите вредности за ,,горниот” и ,,долниот” крвен притисок.

Домашното редовно мерење на притисокот, исто така значително им помага на медицинските лица во дијагностицирањето на хипертензијата. Зошто? Некои луѓе, заради нервозата и возбудата, покажуваат нереално висок крвен притисок во канцеларијата на лекарот. Дополнително, реална слика за тоа колкав е притисокот не може да се добие од само едно или неколку мерења. На пример, притисокот варири во различни периоди од денот. Така, се наметнува потребата од подолготрајно следење.

Значи, серијата мерења во домашни услови, ќе му дадат на лекарот одлична основа во одлучувањето дали имате хипертензија или не.

Клучно е да се нагласи дека за да дојдеме до релевантни податоци за крвниот притисок, односно вредности кои можеме да веруваме дека се точни, потребно е да имаме добра техника за правилно мерење на притисоко и стриктно да следиме одредени постапки.

Како треба да го мерите вашиот притисок во домашни услови и со каков апарат?

За најдобри апарати се сметаат оние со дигитален екран, кој ги покажуваат вредностите за горниот, долниот притисок, но и за пулсот.

За да бидете сигурни дали апаратот е добар, најдобро е прво да се консултирате со лекарот кој ве следи. Секако, консултирајте се со медицинското лице и околу техниките и постапата правилно мерење притисок.

3 чекори за правилно мерење на крвниот притисок кои ние ви ги предложуваме:

• Прашајте го докторот колку често треба да го мерите притисокот и во кои делови од денот. Најчесто препораките се мерењата да бидат наутро и навечер, во отприлика истото време. Ако притисокот со текот на времето во голема мера се стабилизира, нема да има потреба од толку чести мерења. За да добиете што пореални вредности, повторувајте ги мерењата 2-3 пати, во една сесија. Ако мониторот нема опција за меморирање на податоците, важно е да ги запишувате сите мерења.

• Немојте да го мерите притисокот веднаш по наглото станување од кауч или од кревет (лежење). Мерете го притисокот пред доручекот. Избегнувајте кофеин, тутун, алкохол и физички активности најмалку 30-тина минути пред мерењето. Ако имате потреба, задолжително испразнете го мочниот меур. Дишете длабоко и останете смирени, барем 5 минути пред самото мерење.

• Внимавајте на положбата. Треба да седите исправено на обично столче кое нема да биде ниту премногу високо, ниту прениско во однос на масата на која стои апаратот. Раката на која е поврзана манжетната од апаратот (веднаш над лактот), треба да биде слободна, исправена на масата, во висина на срцето. Пожелно е столчето да има потпирач на кој ќе ја ставите другата рака. Никако немојте премногу да ја стегате, опуштате или да ја поставувате манжетната над облеката. Манжетната треба да покрива ⅔ и обвиткува 80% од надлактицата која е целосно ослободена од било каква облека. Внимавајте цревата поврзани за манжетната да не бидат притиснати или превиткани

Можете да мерите крвен притисок на левата или десната рака, но секое следно мерење, манжетната ставајте ја на истата рака.

Други важни совети кој придонесуваат за правилно мерење притисокот:

• Немојте да ги стегате мускулите на рацете или на било кои други делови од телото.
• Не зборувајте во текот на мерењето
• Изберете тиква просторија
• Не го запирајте здивот додека мерите
• Столчето треба да биде удобно и нозете не смеат да бидат прекрстени

Важно е да знаете дека дури и мерењата едно по друго, можат да дадат различни резултати. Сите тие треба да бидат запишани, а она што е значајно е просекот (просечната вредност од сите мерења). Одредени типови на аритмија, можат да направат проблеми во точното мерење на притисокот, па при такви случаи, мерењата се изведуваат во амбуланта.

Повеќе околу крвниот притисок и животниот стил, прочитајте тука.

Консултација со Д-р Митов за проблеми со високиот притисок, можете да закажете тука.

Витамините претставуваат комплексни органски соединенија кои природно се наоѓаат во растителниот и животинскиот свет и се неопходни во мали количини за правилно одвивање на метаболичките процеси во организмот. Човечкиот организам не може да синтетизира ниеден витамин (освен витаминот D), па така неопходно е овие есенцијални нутриенти да се внесуваат преку исхраната за негово правилно функционирање.

Така, витамините, но и другите микронутриенти, како минерали, антиоксиданти и останати фитохемикалии се клучни и за правилното функционирање на органите и органските системи. На пример, недостатокот од одредени микронутриенти, може да води кон зголемен ризик од очни болести, како катаракта, глауком, макуларна деградација итн.

Во продолжение, најважните витамини, но и дополнителни хранливи компоненти, кои се клучни за добар вид и за превенирање од повеќето очни заболувања, како и нивни извори во храната.

1) Витамин А и бета каротен

Витаминот А е есенцијален за добриот вид. Тој е компонента на протеинот родопсин, кој им овозможува на очите да гледаат и при намалена светлина. Според релевантните здравствени институции, дефицитот од овој витамин води кон ноќно слепило.

Исто така, овој витамин ја поддржува функцијата на рожницата, која е всушност заштитниот слој на очите. Луѓето кои имаат недостаток од витамин А имаат проблем и со суви очи, односно очите продуцираат премалку влага за да се ,,подмачкаат”.

Бета каротенот е примарниот извор на витамин А во човековата исхрана. Тоа е всушност провитамин А, односно пигмент кој се наоѓа во повеќе растенија, а при внесувањето во организмот се претвора во витамин А.

Студиите недвосмислено потврдуваат дека исхраната со доволно витамин А се поврзува со намален ризик од катаракта и најчестата болест која доаѓа со стареењето на очите и може да води кон целосно слепило – макуларна деградација.

2) Витамин Е

Алфа токоферол е форма на витаминот Е која поседува многу моќни антиоксидативни карактеристики.

Антиоксидативните компоненти се ,,борат” со слободните радикали кои постојано се продуцираат како метаболитички отпад. Ваквите слободни радикали можат да предизвикаат оштетувања или оксидативни стрес на различни делови од телото, меѓу кои и на протеините во очите. Ваквите оштетувања можат да резултираат со формирање на бели области на очната леќа, наречени катаракти.

Една студија од 2014-та година го испитувала превентивното дејство на витаминот Е врз катарактата. Заклучокот бил дека леќите биле ,,почисти” кај луѓето кои суплементирале витамин Е, но и дека се потребни повеќе студии за да се потврдат ваквите резултати.

3) Витамин Ц

Витаминот Ц е исто така моќен антиоксидант кој нé заштитува од оксидативни оштетувања.

Оксидативните оштетувања се клучен фактор за две од најчестите типови катаракта (перде) кои се поврзани со стареењето: кортикална и нуклеарна катаракта.

Една студија од 2016-та година утврдува дека лицата кои консумираат доволно витамин Ц, имаат за дури 33% помал ризик од развивање на катаракта, но имале и почисти леќи, општо земено.

4) Витамини од Б групата

Едно истражување од 2009 утврдува дека суплементацијата со комбинација од витамините Б6, Б9 и Б12 може да го намали ризикот од макуларна деградација (дегенеративна очна болест која доаѓа со стареењето и го нарушува видот, а може да доведе и до негово целосно губење) кај жените.

Други студии пак, даваат слични податоци според кои оваа комбинација од витамини може да го намали ризикот од макуларна деградација преку намалувањето на нивоата на хомоцистеинот, протеин кој се поврзува и со воспалителните процеси во очите.

Витаминот В2 (рибофлавин) истражувањата исто така го поврзуваат со здравјето на очите. Како антиоксидант, овој витамин има потенцијал да го намали оксидативниот стрес во организмот, па и во ткивото на очите.

Според една студија, волонтерите кои го употребувале рибофлавин во количества од 1,6-2,2mg дневно, го намалиле ризикот од катаракта за дури 30-50%, во однос на оние кои внесувале витамин В2 во количества до 1mg дневно.

5) Омега 3 масни киселини

Мрежницата на окото содржи висока концентрација на омега 3 масни киселини. Овие масни киселини помагаат во заштитата на мрежницата од оштетувања и дегенерација.

Омега 3 масните киселини го намалуваат ,,натрупувањето” на масните депозити во крвните садови, вклучително и во крвните садови на мрежницата. Одредени експерти сметаат дека и натрупувањето на маснотиите во споменатите крвни садови, може да води кон макуларна деградација.

Дополнително, постојат и одредени податоци според кои зголемените количества на внесени омега 3 масни киселини, може да го намали и ризикот од суви очи.

6) Лутеин и зеаксантин

Лутеинот и зеаксантинот се каротеноиди кои се наоѓаат во големи количества во зелениот лиснат зеленчук.

Во организмот, можат да стигнат во леќите и мрежницата (која помага во филтрирањето на потенцијалните штетни бранови должини светлина) од окото каде што делуваат на значително намалување на оксидативниот стрес. Одредени истражувања покажуваат дека околу 6mg дневно од овие моќни антиоксидативни компоненти значително го намалува ризикот од развивање на макуларна деградација.

7) Цинк

Цинкот е минерал кој помага и за одржување на здравјето на ретината, клеточните мембрани и протеинските структури на очите.

Цинкот му овозможува на витаминот А да ,,патува” од црниот дроб до мрежницата (ретината) и да продуцира меланин. Меланинот е пигмент кој ги заштитува очите од штетната ултравиолетова светлина.

Според American Optometric Association, суплементирањето со цинк може да им помогне на пациентите со макуларна деградација или на оние кои се во ризик да го развијат ова заболување. Според едно истражување, земањето на 40-80mg суплементи на цинк, секој ден, во комбинација со одредени антиоксиданти, може да ја успори макуларната деградација и губењето на видот за 25% и 19%, соодветно.

Како да внесуваме доволни количества од наведените компоненти?

Сите од наведените компоненти можеме да ги внесеме во доволни количества доколку имаме здрава, правилна и балансирана исхрана. И суплементирањето е добро решение, но само во консултација со вашиот лекар заради индивидуалното дозирање и можните несакани ефекти.

Богати хранливи извори:

◦ витамин А – моркови, зелен лиснат зеленчук, сладок компир, тикви, пиперки итн.

◦ витамин Е – бадеми, сончоглед, кикирики, аспарагус, авокадо, сонголедово масло итн.

◦ витамин Ц – пиперки, цитрусно овошје, брокули, бобести овошки (јагоди, малини, капини, шипинки, боровинки) итн.

◦ витамини од Б групата – полнозрнасти житарки, јатки, мешунки, семиња итн.

◦ омега 3 масни киселини – ореви, чиа семе, риба, ленено семе

◦ лутеин и зеаксантин – брокули, марула, пченка, грашок, прокељ, спанаќ итн.

◦ цинк – наут, јатки, семки од тиква, полнозрнасти житарки, мешунки итн.

Покрај сите совети за здраво живеење, можеби најосновниот кој постојано и постојано го слушаме е – пијте доволно вода! Сите знаеме дека доброто хидрирање е доста значајно, но дали сте се запрашале зошто е тоа така? Дали е навистина толку опасно да бидеме ,,дехидрирани”?

Водата има клучна функционална, но и структурна улога во организмот, дополнително таа е главниот агенс за прочистување на телото, но и средина во која се одвиваат повеќето физиолошки процеси. Така, водата и е неопходна на секоја една клетка од телото и е витална за телото да може да се ослободи од сите токсини кои ги вдишуваме или внесуваме преку устата.

Во продолжение, малку подетално околу ефектите од недостатокот на вода врз различни делови од телотото и неколку совети како да останете добро хидрирани.

Мозокот и водата

Кога организмот е во состојба на недостиг од вода, клетките испраќаат сигнали до мозокот (хипоталамусот), кој потоа преку специјализирани механизми ни кажува дека сме жедни. Но, дехидратацијата влијае на мозокот и на повеќе други изненадувачки начини.

Иако сé уште точниот механизам на остварување на е сосем јасен, дехидратацијата се поврзува со нарушено расположение и намалени когнитивни перформанси. Некои истражувања ни даваат податоци според кои можеме да заклучиме дека и дехидрираноста од најмал обем, може значително да ни ги намали способностите за решавање на дадени проблеми и задачи кои бараат внимание, психомоторните способности, краткорочната меморија, но и расположението.

Дехидрираноста исто така предизвикува проблеми во мозокот кога нивото на електролитите е многу ниско. Електролитите претставуваат минерали како калиумот и натриумот, кои имаат улога да помагаат во пренесувањето на електричните сигнали помеѓу клетките. Ако имате ниски нивоа на споментатите компоненти, можни се нарушувања во пренесувањата на сингналите, што може да предизвика пецкање, неволни и отежнати движења на мускулите, но и грчеви и напади.

Бубрезите и уринарниот систем

Кога сме дехидрирани, клетките праќаат сигнали до хипоталамусот (централен дел од мозокот), кој ослободува хормон наречен вазопресин, познат како антидиуретичен хормон (ADH). Овој хормон ,,им кажува” на бубрезите да излачуваат што помалку вода од крвта, што води до намалено мокрење и потемна и пононцентрирана урина. За урината како индикатор на дехридрираноста, повеќе прочитајте тука.

Бубрезите се филтерот на крвта и без доволни количества вода, тие не се во можност целосно да си ја извршуваат функцијата, односно да го отстрануваат природниот метаболитички ,,отпад”, но и различните токсини.

При долготрајна состојба на дехидрираност, бубрезите постојано треба да работат со максимален напор, што може да води до акутни повреди, состојби кои потоа се ризик за одредени бубрежни заболувања.

Дополнително, постојаниот недостаток од течности во бубрезите може да биде клучен поттикнувач на камчиња во бубрезите.

Крвта

Организмот има потреба од вода за да ја создаде крвта, па со опаѓањето на нивото на вода, опаѓа и волуменот на крвта.

Експертите велат дека крвните садовите имаат потреба од соодветни количества на течности во телото за соодветно регулирање на нормалниот крвен притисок. Дехидратацијата може да води до хипотензија или намален крвен притисок, што прави да се чувствуваме слабо и безенергично.

При екстремни случаи на дехидратација, можен е хиповолемичен шок, при што намалениот волумен на крвта води до огромен пад на притисокот и нивото на кислород во крвта. На тој начин, срцето повеќе не може да си ја врши својата работа, односно не може да ја испумпува крвта низ телото, што предизвикува откажување на различни витални органи.

Како што крвта се згуснува, односно губи на волумен заради недостатокот на течности, организмот ги зголемува отчукувањата на срцето и бројот на респирации во намера да компензира, ставајќи го телото во состојба на постојан стрес. Дехидрираноста води кон главоболки, замор, намалено либидо, нарушен сон итн, поради тоа што мозокот е фокусиран на стресниот одговор, или на механизмот ,,бори се или бегај”.

Дигестивниот систем

Желудникот има потреба од соодветни количества на вода за правилно да функционира. Водата е потребна и за оптимална цревна перистатика (движење на храната и столицата низ цревниот систем) и општо, здравје на дигестијата.

Дехидратацијата може да го оштети мукозниот слој на цревната површина и корисната цревна микрофлора, двете исклучително важни за дигестивното, но и општото здравје на човекот.

Кожата

Сите сме слушнале дека кожата е најголемиот орган на човекот, но таа делува и како природна бариера против сите патогени микроорганизми од средината. Несоодветниот внес на вода ја суши и напукнува кожата, па олеснет е и влезот на штетните микроорганизми преку неа. На тој начин, зголемена е опасноста и од инфекции.

Експертите дерматолози советуваат дека редовното пиење вода е клучно за здравјето на кожата.

Кратки совети за добро хидрирање:

• Не чекајте да бидете жедни за да пиете вода – кога сте жедни, веќе сте дехидрирани во одреден степен. Затоа направете си навика за пиење вода во одредени делови од денот, најдобар избор е постојано покрај себе да имате шише со вода, особено во летниот период.

• Урината е добар индикатор за дехидрираност – што е потемна, тоа значи дека имате поголем недостаток од вода. Повеќе на оваа тема прочитајте тука.

• Јадете повеќе свежа храна – свежата храна најчесто е со над 90% содржина на вода.

• Внимавајте на внесот на кофеински пијалаци и алкохол – тие се т.н. диуретици, односно придонесуваат за поинтензивно губење на течностите од телото. Доколку имате редовна навика за пиење кафе, зголемете го внесот и на вода.

• Внимавајте на внесените количества вода преку одредени апликации – особено погодно за помладите

• Намалете го внесот на високо-протеинска храна (животинска) – оваа храна ,,троши” повеќе вода од организмот.

• Доколку навистина не ви оди со пиењето вода, обидете се во неа да додадете и лимон – може и некои други билки, кои ќе ви ја направат водата попријатна и освежителна за консумирање.

Teшко дека може да се одреди точното количество на вода која треба да биде консумирана во еден ден, генерално за сите луѓе. Тоа зависи од многу фактори, како: самата индивидуа, тежината, климата, физичката активност и многу други. Сепак, според повеќето релевантни институции кои се занимаваат со исхраната, најмалото количество вода кое треба да го консумираат мажите е најмалку 2 литри на ден, додека жените нешто помалку од тоа. Овде не е вклучена и водата од другите намирници, во кои скоро редовно е присутна.

Повозрасните лица и децата се во поголем ризик од дехидратација. Исто така, под зголемен ризик се и луѓето кои живеат во многу топли и влажни климатски услови и оние кои се потат повеќе од вообичаено. Затоа, споменатите групи на луѓе треба да бидат особено внимателни.