Uncategorized

Иако помеѓу луѓето не постои согласност околу тоа кој е најздравиот начин на исхрана, сите ќе се сложиме дека треба да се јаде повеќе свежа храна – овошје и зеленчук.
Постојат низа причини зошто е ова случај, но една студија од Данска, нѝ дава уште една дополнителна причина плус.

Што поголем внес на витамин Ц, тоа помал ризик од срцеви заболувања и општа смртност (од било кои причинители)!

Во студијата објавена во 2015 година, истражувачите заклучуваат дека јадењето свежа храна (овошје и зеленчук), нé заштитува од кардиоваскуларните заболувања и предвремената смртност. Тие сметаат дека ова во огромен дел се должи на многуте корисни дејства на витаминот Ц, со кои се богати овошјето и зеленчукот.

Студијата анализира податоци од над 100 илјади Данци, осврнувајќи се на нивните навики за исхрана. Резултатите потврдиле дека луѓето кои јадат повеќе овошје и зеленчук, имаат за 15% помал ризик од срцеви болести, во споредба со оние кои речиси никогаш не јадат свежа храна. Ризикот од смртност од било каква причина пак, бил помал за 20%.

Истражувачите ги анализирале и нивоата на витамин Ц во крвната плазма кај околу 3,5 илјади од испитаниците. Утврдиле дека колку е повисоко нивото на овој витамин во крвта, толку е помал ризикот од срцеви заболувања и предвремена смртност.

Овошките и зеленчукот се здрава храна не само заради витаминот Ц!

Крајниот заклучок бил дека ова позитивно дејство од јадењето свежа храна, само во одреден дел се должи на витаминот Ц. Значи, витаминот Ц не е единствената причина заради која свежата храна е добра за здравјето. Имено, ваквата храна содржи и низа на други микронутриенти (различни витамини и минерали), а е и одличен извор на антиоксиданти и различни видови на фитохемикалии.

Зошто витаминот Ц е толку корисен за организмот?

Корисните ефекти на овој витамин за здравјето се навистина многубројни и разновидни. Можеби неговото најпознато дејство е како имуностимулатор, односно компонента која нѝ помага многу полесно да ги пребродиме настинките и гриповите. Можеби нешто помалку познато е дека витаминот Ц е многу моќно антиоксидативно средство.

Антиоксидантите се одбранбениот механизам на телото од слободните радикали – штетни компоненти кои постојано се продуцираат како метаболитички отпад во телото и оксидативно ги оштетуваат неговите различни клетки и ткива. Организмот има механизми самиот да продуцира одреден процент на потребни антиоксиданти, но сепак генерално зависи од внесените.

Постојаните оксидативни оштетувања, водат до процеси на хронична инфламација или воспаление, кое пак на подолг рок е една од главните причини за развој на хроничните заболувања – дијабет, кардиоваскуларни заболувања, малигни заболувања итн.

Ваквото антиоксидативно својство на витаминот Ц му овозможува да ја намали општата инфламација во различни делови од организмот, па така тој придонесува за подобро здравје на мозокот, кожата, очите, а го намалува и оксидативното оштетување на ,,лошиот” LDL холестерол, што превенира од артеросклероза.

Дополнително, витаминот Ц учествува во метаболизмот на синтеза на невротрансмитерите, колагенот (најзастапениот протеин во организмот на човекот) итн.

Најдобри извори на витамин Ц во храната:

• Пиперки – 3 пати повеќе отколку во портокалот, на пример.
• Цитрусни овошки – лимон, портокал, цитрон итн.
• Домати
• Бобести овошки – јагоди, малини, капини, рибизли, боровинки, бобинки итн.
• Брокула
• Спанаќ
• Компир
• Зелка
• Останат лиснат зеленчук
• Карфиол
• Магданос
• Киви

Одредени количини од овој витамин има и во поголемиот дел од свежата храна. На тој начин и умереното, но редовно јадење свежа храна, никогаш нема да нé остави во дефицит од овој витамин. Дополнително, ваквата храна ќе нѝ обезбеди и низа други есенцијални микронутриенти.

Витаминот Ц е водорастворлив, па затоа треба секојдневно да се внесува. Дневните препорачани количества од овој витамин се од 65 до 90mg д, а за сосема безбедни се сметаат и количествата до 2000mg.

Модерниот начин на живот стимулира исхрана богата со калории, а сиромашна со нутриенти. Значи, препроцесирана храна со празни калории, пред нутритивно сконцентрираната храна.

Заради овие причини, кај огромниот дел од населението се јавуваат дефицити (недостатоци) од најразлични хранливи материи, а главно тоа е од растителни влакна, витамини, минерали, здрави маснотии, есенцијални аминокиселини, антиоксиданти и омега 3 масни киселини.

Затоа, денес ќе ви предложиме еден рецепт кој перфектно се вклопува во здравиот начин на исхрана, а ги содржи речиси сите претходно наведени елементи кои често нѝ недостастуваат – Фиброгел чиа пудинг.

Тој е лесен, здрав и вкусен доручек, сосема едноставен за подготовка, а погоден е и за било кој дел од денот, како ужина или десерт.

Чиа пудингот има уникатна конзистенција, односно специфична кремаста структура и претставува богат извор на протеини, растителни влакна и омега 3 масни киселини.  Додавањето на Фиброгелот само ја надополнува нутритивната вредност, но и конзистенцијата на пудингот.

Тој нема некој специфичен вкус, но затоа е погоден за збогатување со други здрави намирници по ваш вкус. Ако сакате пудингот да има сладок вкус, додадете слатки зачини како цимет, кардамом, ванила екстракт или некои здрав засладувач по вкус (мед, стевиа, јаворов сируп итн).

Засладувачите можете да ги додадете како прелив, но како предлив можете да користите и различни семиња и јаткасти плодови, како цели или мелени, но и разни овошки, топено темно чоколадо итн.

Многу повеќе за бенефитите од супер храната чиа, фиброгел растителните влакна и растителните млека, прочитајте на следните линкови:

ЧИА – семето што го освои светот

ФИБРОГЕЛ – природни растителни влакна

Глобалниот тренд наречен РАСТИТЕЛНИ млека – кои им се предностите, а кои недостатоците?

За овој рецепт, потребни ќе ви бидат:

• 4 полни кафени лажички ФИБРОГЕЛ
• 10 супени лажици чиа семе
• 2 чаши растително млеко по избор (на пр. бадемово, кокосово, соино…)

Додатоци:

• 1 голема банана, исечена на кругчиња (може да користите и некое друго овошје)
• 2 супени лажици мед или јаворов сируп (по желба) *

Начин на подготовка:

• Истурете го млекото во сад и додадете ги чиа семето и фиброгелот.
• Убаво и темелно промешајте сè додека смесата соодветно не се згусне.
• Истурете ја смесата во 2 длабоки садчиња, шољи или тегли, покријте ги и ставете ги во фрижидер. По 10 минути повторно темелно промешајте за семето и растителните влакна добро да се распоредат низ садот и да се избегне нивно згрутчување и таложење. Потоа, покријте ги чашите и вратете во фрижидер најмалу 1-2 часа, а можете да ги оставите и преку ноќта.
• За сервирање, одозгора додадете исечена банана или некое друго овошје по вкус, изрендајте темно чоколадо, а можете да користите и мед или јаворов сируп како засладувачи (ако растителното млеко е веќе засладено, немојте да додавате други засладувачи).

• Овој рецепт прави 2 порции. Дуплирајте ги дозите доколку готвите за повеќе лица.

Нутритивна вредност:

(на 1 порција, БЕЗ додатоци и сметано со бадемово млеко)

Калории: 120 Јаглехидрати: 10g од кои растителни влакна: 13g и шеќери: 2g;  Протеини: 4g; Масти: 7.5g од кои заситени масти: 0.7g и Омега-3: 3g; Витамин К: 120µg; Бакар: 0,2mg; Железо: 3,5mg; Maгнезиум: 0.6mg; Калциум: 520mg; Калиум: 230mg;

Подготвениот пудинг може да стои во фрижидер од 5 до 7 дена. Така, можете првиот дел  веднаш да го јадете, а другиот да го оставите за наредните денови и/или да го користите како основа за различни други брзи рецепти, односно ужини.

За они на кои им се брза – чиа барови

Ако сте нестрпливи и не можете да чекате 2 часа, тогаш можете по 10-тина минути да ја искористите смесата од растително млеко, чиа и фиброгел во комбинација со путер од кикирики, кокосови трошки, суво овошје, парченца темна чоколада и одреден вид мусли (слични комбинации можете да правите и по ваш вкус).

Во поголем сад ја правите смесата, потоа ги обликувате баровите по ваша желба и ги оставате во фрижидер околу 15-тина минути.

Пробајте го и рецептот за нашиот ФИБРОГЕЛ ЛЕБ!

Кардиоваскуларните заболувања се помеѓу водечките причини за смртност во светски рамки, а кај нас во Македонија се причина број еден. Затоа, многу е важно, барем оние најчестите симптоми кои можеби укажуваат на некакви срцеви заболувања, да се препознаваат и да не се занемаруваат .

За жал, за некои од главните ризик-фактори за срцевите заболувања, како повишениот крвен притисок, повишените масти и холестерол, често нема никакви симптоми.
Затоа луѓето кои се во некакви ризични групи, треба почесто да прават рутински прегледи.

Дополнително некои срцеви заболувања, како коронарна артериска болест, различните аритмии (неправилен срцев ритам), срцевото затајување итн., често имаат слични симптоми, односно симптоми кои се преклопуваат.

Сите треба да сме свесни за најчестите симптоми кои можеби укажуваат на некакви кардиоваскуларни проблеми, а особено оние кои се во некаква ризична група за срцева болест. Следните 4 симптоми, во никој случај не смеат да бидат игнорирани:

1. Болка во градите

Болката во градите е можеби најчестиот и најтипичниот симптом на коронарната артериска болест (КАБ). Оваа болка која е предизвикана од стеснувањето на коронарните артерии, е наречена ангина и често е првиот симптом на срцев удар.

Сепак, ваквите болки не мора да значат срцев удар. Постојат различни типови на ангина кои се знак на КАБ и потсетник дека мора сериозно да го сфатите срцевото здравје.

Болката во градите која се појачува при напор, а намалува при одмор, се нарекува стабилна ангина. Далеку поопасен е нестабилниот тип на ангина, кој се манифестира како притисок во градите, а може да се појави во било кое време, без разлика дали во моментот пешачите, возите велосипед или гледате телевизија. Луѓето со нестабилна ангина се во поголем ризик од срцев удар, во однос на оние со стабилна.

Болката во гради која е симптом на срцеви проблеми, значително се разликува од онаа на истегнат мускул или од онаа болка во градите при киселински рефлукс. Пациентите ангината најчесто ја опишуваат како чувство на притисок или силно стегање во пределот на градите.

Ако почувствувате ваква болка, веднаш разговарајте со вашиот лекар и што е можно подетално опишете му ги симптомите. Објаснете му колку долго трае болката, дали прекинува па повторно се јавува, што (ако постои такво нешто) прави болката да престане, потоа дали имате и некои други пропратни симптоми и други детали за кои мислите дека се битни.

Болката во гради е можеби најалармантниот симптом кога станува збор за срцеви проблеми, но сигурно не и единствениот кој предупредува на потенцијален проблем со срцето.

2. Палпитации

Кога чувствувате дека срцето има неправилен ритам или чука побрзо од вообичаено, се вели дека чувствувате или имате палпитации. Срцевите палпитации вообичаено не се знак на срцев удар. Сепак, тие можат да бидат симптом на неправилен срцев ритам – некако вид аритмија. Вообичаено, аритмиите знаат да бидат умерени и да не создаваат посериозни проблеми, но тие можат да бидат и доста сериозен проблем кој има потреба од медикаменти или одредени процедури кои имаат за цел превенирање епизоди на неправилен ритам.

Една од најчестите аритмии е атријалната фибрилација или афиб. Афиб е проблем кој е поврзан со срцевите нерви во двете горни комори – атрии. Ваквиот проблем води кон неправилно отчукување на атријата, па дури и силно забрзан пулс.

Главната причина за загриженост при оваа дијагноза е потенцијално нарушената циркулација на крвта, со што таа не може да стигне во доволен обем до сите органи и ткива. Исто така, можно е крвта повеќе да се собира во коморите, предизвикувајќи развој на згрутчувања. Ваквите згрутчувања во горните срцеви комори се потенцијален ризик за мозочен удар, бидејќи можат да се насочат кон мозокот и да го блокираат снабдувањето на неговите ткива со оксидирана крв.

Покрај афиб, постојат и неколку други типови на аритмија кои можат да предизвикаат палпитации – одредени тахикардии (забрзана срцева работа) и некои типови брадикардии (невообичаено спори отчукувања на срцето).

Палпитациите не мора да бидат резултат на некакви кардиоваскуларни проблеми. Нивната појава може да биде резултат и на стрес, анксиозност, одредени медикаменти или пушење, на пример.

Палпитациите треба да бидат проценети од доктор. Ако имате дури и најмали промени во срцевиот ритам (кои можеби ги занемарувате и не ви создаваат никакви проблеми во секојдневното функционирање), треба да бидат искомуницирани со вашиот лекар. Раната дијагностика на потенцијално сериозниот кардиоваскуларен проблем, води до сериозно подобар исход од болеста.

3. Недостаток на здив

Недостатокот на здив при потешки, но и при полесни активности, како качување по скали на пример, може да биде јасен сигнал за неколку различни видови кардиоваскуларни нарушувања – срцев удар, затајување на срцето, низок крвен притисок (хипотензија).

Ако имате проблеми со дишењето при лежење, тоа можеби е знак за затајување или откажување на срцето. Ова може да се случи поради собирање на течности во белите дробови поради лоша циркулација во самиот орган.

Недостатокот од здив не секогаш е симптом на срцеви проблеми, секако тој може да значи и одредени проблеми со респираторниот систем – од алергиски причини, па се до различни облици на потешки пневмонии.

Ова е уште еден симптом кој не смее да биде игнориран, без разлика од што е предизвикан. Веднаш треба да побарате медицинска помош.

4. Вртоглавици, премаленост и онесвестување

Ако имате вртоглавица, премаленост и чувство како пред онесвестување, тоа може да биде знак на низок крвен притисок или несакан ефект од лековите за снижување на притисокот. Онесвестувањето заради пад на притисокот е состојба позната како синкопа. Иако генерално земено ова не е животозагрозувачка состојба, сепак во некои случаи може да биде и доста опасна. Дополнително, онесвестувањето може да предизвика непријатни повреди при несвесните падови.

Затајувањето на срцето, но и срцевиот удар можат исто така да водат до онесвестување, чувство на збунетост и неприсутност.

Збунетоста, премаленоста и неприсутноста можат да бидат симптоми и на низа други состојби и заболувања, помеѓу кои проблеми со средното уво, анемија, пренизок шеќер во крвта, депресија итн.

За да се утврдат точните причини за ваквата состојба, кои често можат да бидат и сериозни, во никој случај не треба да се игнорираат споменатите симптоми, односно треба да се обратите на вашиот лекар.

Не ги игнорирајте овие 4 симптоми

Многу често сите четири наведени симптоми – болките во градите, палпитациите, недостатокот на здив и вртоглавиците – не мора да означуваат некаков сериозен проблем, но тие можат да бидат важни индикатори кои ќе нé предупредат да провериме што се случува и од каде ,,потекнуваат”. Раното откривање на било кој здравствен прболем најчесто значи и поуспешно и полесно справување со него.

Калиумот е еден од седумте есенцијани макроминерали или минерали кои треба да се внесуваат секојдневно, во релативно високи количества – најмалку 100mg дневно.

Микроминералите од друга страна, како железото или цинкот на пример, се исто така многу важни, но тие треба да се внесуваат во значително помали количини.

Калиумот е електролит кој е многу значаен за нервниот систем, а учествува и во регулирањето на мускулните контракции, заедно со натриумот.  

Ефектот на овој минерал во однос на мускулите е особено важен за срцевиот мускул, кој е особено сензитивен на минералите.

Ефектот на калиумот врз кардиоваскуларното здравје

Како што рековме, калиумот е многу важен за здравјето на срцето. Не само што учествува во регулирањето на правилниот срцев пулс, тој го ,,неутрализира” негативниот ефект на натриумот во однос на повишениот крвен притисок. Колку поголеми количества калиум се внесува преку исхраната, толку повеќе натриум се излачува преку урината.

Калиумот помага и во балансирањето на течностите и минералите кои минуваат во и надвор од клетките, на тој начин одржувајќи го нормалниот крвен притисок. Дополнително, тој ги релаксира крвните садови, што исто така делува на намалување на притисокот. Луѓето кои имаат исхрана богата со калиум, имаат помал ризик од исхемичен мозочен удар. Ваков ефект не е утрврден кај суплементирањето.

Ефектот на коските и дигестивното здравје

Една неодамна објавена студија утврдува позитивен ефект на калиумот врз здравјето на коските. Всушност, утврдени биле значително намалените процеси на коскена ресорпција (процес во кој коските се разградуваат) при исхрана богата со калиумот. Се смета дека овој ефект се должи на намаленото излачување на калциумот преку урината при доволно внесување на калиум од исхраната.

Според експертите ова би значело дека регулрањето на pH во организмот е олеснето, со оглед на тоа што во телото останува поголема достапна минерална содржина која би ја неутрализирала киселата средина.

Поврзаноста помеѓу калиумот и здравјето на бубрезите

Бубрезите ја имаат одговорноста за одржувањето на соодветните нивоа на калиум во организмот. Така, бубрежната функција може многу лесно да биде причина за позитивен или негативен ефект врз нивото на калиум во организмот.

На пример, ако пациентот има одредено хронично бубрежно заболување, можно е да има нарушена способност за отстранување на вишокот калиум од крвта, што може да води до хиперкалиемија. Симптомите на хиперкалиемија вклучуваат трнење во екстремитетите, мускулна слабост, а посериозните форми на оваа состојба можат да водат и кон парализа, аритимија, па дури и срцев удар.

Симптоми на дефицит

Многу почесто се случува луѓето да имаат недостаток од овој минерал, отколку да го имаат во вишок. Ваквата состојба се нарекува хипокалиемија и се случува при исхрана без доволно калиум. Таа може да води кон мускулна слабост, грчеви во мускулите кои се постојани, а неретко и доста болни. Ова се случува заради тоа што при нормални нивоа, калиумот овозможува електричните сигнали во телото да не бидат пребрзо испраќани до мускулите.

Аритимијата исто така може да биде симптом на калиумов дефицит, бидејќи во ваква состојба мускулните клетки на срцето можат да контрахираат ,,порано’’ од нормалното, што понатаму резултира со зголемен или намален срцев ритам.

Луѓето кои редовно пушат, често консумираат поголеми количества алкохол, земаат одредени диуретични медикаменти или имаат некакви дигестивни нарушувања, се во поголем ризик од хипокалиемија.

Храна која е богат извор на калиум

Постои широк спектар на храна богата со овој минерал, односно продукти со кои можеме редовно да ги задоволуваме нашите потреби од овој минерал. Во исто време, ваквите продукти се и здрава храна, богата со други есенцијални компоненти. Затоа, суплементирањето ретко е неопходно и треба да го применувате исклучиво во консултација со лекар.

Храна богата со калиум:

◦ Зелен лиснат зеленчук

◦ Овошки – портокали, кајсии, банани, домати (доматно пире, кечап, доматен сок) итн.

◦ Полнозрнасти житарки – пченица

◦ Киноа семе

◦ Коренест зеленчук – моркови, компири

◦ Мешунки – грашок, грав, соја

◦ Јаткасти плодови

◦ Печурки

◦ Авокадо

◦ Тиква

◦ Одредени типови риба како туна

◦ Интегрален ориз

◦ Ленено семе

Дневен препорачан внес

Релевантните медицински институции, како на пример Американската национална академија за медицина, препорачуваат дневен внес на калиум, за возрасните лица, од  4700mg. Овие количества би имале ефект на намалување на сензитивноста на солта (натриумот), намалување на крвниот притисок и минимизирање на ризикот од камчиња во бубрезите.

Со крвен тест можат да се утврдат нивоата на калиум, а за нормални се сметаат оние помеѓу 2,5 и 5,0. Нивоата над 6,0 се сметаат за опасни.

Тешко дека можеме да замислиме некое вкусно јадење што воопшто не содржи бибер. Без разлика дали се работи за мелен или крупен бибер, за топло или ладно јадење, ручек или вечера, овој зачин едноставно е неизоставен дел од нашата трпеза.

Во продолжение, ви откриваме некои занимливости околу биберот – зачин што слободно може да се нарече крал на зачините и преку изнесувањето на научно потврдените факти за неговите најважните корисни дејста, ве охрабруваме уште почесто да го користите неговиот навистина богат вкус.

Црниот бибер потекнува од прашумите во јужните делови на Индискиот Полуостров. Преку воспоставувањето на трговските пати помеѓу западниот свет и далечниот исток пред повеќе векови, биберот влегува на голема врата и во нашите простори.

Која е разликата помеѓу различните типови бибери?

Се работи за зачин добиен од зрнестите плодови (бобинки) кои ни ги дава бликата од семејството Piperaceae, поточно Piper nigrum. На пазарите можеме да сретнеме бибер со различни обојувања. Всушност, иако значително се разликуваат нивните вкусови и ароми, станува збор за истите зрнести плодови, но со различен степен на зрелост и на процесирање (обработка). Зелениот бибер се добива со берење и сушење на бобинките кога тие сè уште не се доволно зрели, додека црниот освен на процесот сушење, пред тоа подлежи и на термичка обработка, односно варење. Белиот бибер пак, се добива со потопување во вода, ферментација и потоа сушење на целосно созреаните бобинки.

Исто така познати се и црвените бобинки, кои иако се доста слични на биберот, сепак припаѓаат на сосема друг вид билка од семејството Capsicum и го содржат познатиот капсицин, кој го дава специфичниот вкус и има навистина импресивни корисни ефекти врз здравјето на човекот (на пример антиканцерогено дејство).

Биберот со векови се користи во традиционалната индиска и кинеска медицина за најразлични заболувања, од третирање на лесни инфекции, па се до третирање на најразлични болки. Познато е и неговото користење за конзервирање на прехранбени производи. Што вели денес науката за можеби најкористениот зачин?

1. Антиоксидативно, антивоспалително и антибактериско дејство

Биберот е одличен извор на антиоксидативни компоненти, пред сè на неговата најпозната фитохемикалија – пиперинот. Студии докажуваат силно антиоксидативно и антивоспалително дејство кај оваа компонента. Тука се и криптоксантинот, зеаксантинот, ликопенот итн.

Дополнително, при консумирање куркума (инаку зачин кој се смета за најдобар во однос на антиоксидативниот состав) заедно со бибер, апсорпцијата на куркуминот (најпотентниот антиоксидант на куркумата) во тенкото црево се зголемува за дури 2000 пати. Причината за ова е токму пиперинот.

[Поврзано: Антиканцерогената куркума – како да го подобрите апсорбирањето за 2000 пати?]

Антиоксидантите се одбранбениот механизам на телото од слободните радикали – штетни компоненти кои постојано се продуцираат како метаболитички отпад во телото и оксидативно ги оштетуваат неговите различни клетки и ткива. Организмот има механизми самиот да продуцира одреден процент на потребни антиоксиданти, но сепак зависи и од внесените.

Постојаните оксидативни оштетувања, водат до процеси на хронична инфламација или воспаление, кое пак на подолг рок е една од главните причини за развој на хроничните заболувања.

Покрај ова, кај биберот е утвредно и одредено антимикробно дејство. Повеќе студии велат дека пиперинот може да придонесе во борбата против различни патогени микроорганизми. Поконкретно, биберот е особено ефективен во борбата со оралните патогени бактерии кои водат кон непријатни состојби како кариес, различни орални воспаленија и гингивитис.

[Поврзано: ГИНГИВИТИС или воспаление на непцата – причини и последици]

Биберот содржи и солидни количества од некои значајни микронутриенти, како витаминот К, антиоксидативните витамини А и Ц и во нешто помали количества манган, калциум, калиум, цинк, железо, магнезиум итн.

2. Биберот може да помогне при дијабет

Претходно споменатиот моќен антиоксидативен состав на биберот (во сите негови форми), може да придонесе и во стабилизирањето на крвниот шеќер.

Низа студии покажуваа дека зачините, како што е биберот, можат да имаат корисен ефект при дијабет тип 2.

Дополнително, истражувачите утврдуваат дека пиперинот значително допринесува за забрзување на метаболизмот, со што може да помогне при процесот на слабеење. Знаеме дека гојазноста е силен ризик фактор за развој на дијабет.

3. Намалување на крвниот притисок и холестеролот

Сите знаеме дека употребата на солта во денешно време е сериозен проблем кога станува збор за одржувањето на нормалниот крвен притисок. Почестата употреба на зачините, помеѓу кои најупотребуван е биберот, може да доведе до значително намалена потреба за посолување на оброците.

Биберот може да помогне и на подиректен начин. Имено, едно анимално истражување од Словачка, утврдува дека пиперинот во одредена мера поседува намалувачко својство на крвниот притисок. Постојат и други студии кои го потврдуваат ова.

[Поврзано: Наједноставната промена која БУКВАЛНО може да ви го СПАСИ животот!]

Дополнително, во анималните студии, екстрактот од бибер се покажал како делотворен во однос на намалување и на холестеролните нивоа. Како што претходно споменавме, пиперинот од биберот за 2000 пати ја подобрува апсорпцијата на куркуминот од куркумата, кој исто така има докажан ефект во намалувањето на холестеролните нивоа.

[Поврзано: Липиден профил, или народски кажано – МАСНОТИИ во крвта! – Што треба да знаете?]

4. Подобро здравје на мозокот

Повеќе студии наоѓаат релација помеѓу значително подобрената когнитивна функција и зачестената употреба на биберот (пиперинот).

Така, во едно истражување се вели дека пиперинот може во голема мера да допринесе за подобрувањето на меморијата кај лицата со Алцхајмер, односно има способност да ги успори невродегенеративните процеси во хипокампусот.

Други податоци велат дека пиперинот може да помогне дури и за намалување на типичните симптоми на депресија, како и за намалување на епилептичните напади.

На овие теми, потребни се повеќе истражувања.

5. Поздрави црева

Капсицинот и пиперинот се двете компоненти на биберот кои можат да допринесат за подобро дигестивно здравје.

Нивната ,,лутина” влијае на т.н. TRPV1 рецептори во дигестивниот тракт, што понатаму резултира со излачување на хемикалии кои придонесуваат за намалување на болките и ја подобруваат целокупната ситуација со дигестијата.

6. Потенцијално антиканцерогено дејство

Лабораториските студии кои ја тестирале употребата на куркумата и биберот против малигните ќелии, утврдуваат дека во лабораториски услови, овие зачини делуваат смртоносно на ваквите клетки. Тоа е утврдено и при одделно и при заедничко третирање на клетките со екстрактите од споменатите зачини.

Дополнително, значајно за овие потенцијални антиканцерогени агенси е тоа што практично не поседуваат никакви несакани споредни дејства, кои се пристуни во конвенционалните терапии за канцер. Во иднина се очекуваат повеќе студии на оваа тема кои ќе помогнат да се најде начин за искористување на антиканцерогениот ефект на пиперинот и куркуминот..

Дополнителни, потенцијални корисни ефекти од редовната употреба на биберот:

• Подобра апсорпција на нутриенти – покрај куркуминиот, биберот ја подобрува апсорпцијата и на други важни хранливи материи (кои неретко се во дефицит помеѓу популацијата!), како селен, калциум, но и одредени антиоксидативни компоненти на зелениот чај на пример.
• Намалување на апетитот – според некои истражувања, кај биберот е утврден и ваков ефект.
• Го заштитува црниот дроб – помага во одржувањето на нормалните нивоа на глутатион, важен антиоксидант кој често се ,,троши” со оштетувањата на црниот дроб.
• Oлеснување на симптомите при респираторни инфекции – потенцијално корисно дејство на антиоксидативните, антиинфламаторни компоненти на биберот. Пред сè, тука се мисли на пиперинот.

Откривањето на антибиотиците во минатиот век направило навистина револуционерна промена во медицината. Овие медикаменти до ден денес се особено важни за борбата со силните бактериски инфекции. Низ годините, тие буквално имаат спасено милиони човечки животи.

Сепак, нивните бенефити доаѓаат и со одредени поголеми или понезначајни несакани ефекти. Дополнително, неретко антибиотиците се и ,,злоупотребувани”, односно се употребуваат на своја рака. Повеќе детали на оваа тема – Зошто е опасно да се употребуваат антбиотиците кога не се препорачани од лекар? – прочитајте во една од нашите претходни статии.

Во продолжение, одговараме на доста често поставуваното прашање – Како треба да се храниме додека ја примаме антибиотската терапија и непосредно по нејзиното завршување?

Што се антибиотиците и за што се користат?

Двете главни класи микроорганизми кои најчесто предизвикуваат инфекции се бактериите и вирусите. Кога станува збор за избор на терапија за овие инфекции, главниот проблем е тоа што двата типа патогени предизвикуваат заболувања со слични симптоми, но на различен начин се шират и размножуваат:

• Бактериите се живи едноклеточни организми. Тие се насекаде и генерално не ни предизвикуваат некаква штета, па дури често ни се и корисни. Сепак, некои нивни видови се особено штетни, односно патогени и при внесување во организмот, ни прават инфекции, искористувајќи го нашето тело како ,,хранлива подлога” и нарушувајќи ги неговите нормални физиолошки процеси.

• Вирусите се граница помеѓу живото и неживото. Тие имаат нужна потреба од клетка-домаќин за да се размножуваат. Телото најчесто преку имуниот одговор ги уништува овие патогени уште пред да создадат било какво заболување и штета.

Многу е важно да се разбере дека антибиотската терапија делуваат ИСКЛУЧИВО на бактериите, убивајќи ги преку спречувањето на нивниот развој и размножување.

Антибиотиците не делуваат на вирусите и габите. Често се користат и при вирусни инфекции, бидејќи кај одредени пациенти имунитетот слабее заради константната борба со вирусите, па телото станува поподложно и на други видови дополнителни инфекции, меѓу кои најчести се бактериските.

Најсигурниот начин да се разликува бактериската од вирусната инфекција е крвната анализа која ќе ви јаа препорача докторот. Без тоа, не можеме да бидеме сигурни дали антибиотиците не ги користиме залудно.

Несакани дејства

Споменавме дека овие лекови се многу значајни во третирањето и на потешките инфекции, но сепак, тоа најчесто доаѓа и со одредени негативни ефекти кои треба да бидат соодветно менаџирани.

Најчестото и најзначајното несакано дејство на антибиотиците е уништувањето на добар дел од нашиот микробиом, односно природната корисна микрофлора. Ова оштетување може да трае дури и до година. Особено чувствителни се најмалите.

Заради овие причини, при антибиотската терапија неретко доаѓа до непријатни дигестивни симптоми, како дијареа, стомачна болка, губење апетит, гадење, повраќање, покачена температура итн.

Уништувајќи значајни делови од нашиот микробиом, антибиотиците можат да нè направат поподложни на некои чести габични инфекции (најчесто на грлото, устата и вагината).

Во поекстремни случаи на несоодветно користење на антибиотиците, тие можат да предизвикаат дури и оштетувања на црниот дроб, бубрезите, но и развивање на силни инфекции со резистентни бактерии.

За спречување и намалување на овие ефекти, освен секако пропратната пробиотската терапија, многу е значајно како се храниме за време и по долгото пиење антибиотици. Во продолжение, повеќе совети во таа насока.

Јадете што е можно повеќе ферментирана храна

Ваквиот тип на храна, може значително да допринесе во ,,надоместувањето” на штетата настаната во микробиомот заради антибиотиците.

Ферментацијата е процес кој се одвива со помош на корисни бактерии, а на овој начин се добиваат доста здрави прехранбени производи, како: јогурт, кефир, комбуха, тофу, тепех, голем дел од нашата традиционална зимница (руска салата, кисели краставички, кисела зелка итн.), конзервирано цвекло итн.

Оваа храна во себе содржи огромен број пробиотски бактерии (најчесто од важниот род Lactobacilli), кои во голема мера ќе допринесат за враќањето на загубениот баланс во нашиот микробиом.

Истражувањата покажуваат дека консумирањето јогурт, води кон силно зголемување на концентрацијата на бактериите од родот Lactobacilli во дигестијата, а намалување на штетните, потенцијално патогени бактерии, како на пример оние од родовите Enterobacteri или BIlophila. Постојат докази дека пиењето нормален или пробиотски јогурт, го намалува ризикот и симптомите на дијареа кај лицата што земаат(ле) антибиотици.

Кај ферментираната храна од соја (тофу, темпех, сој сос итн.), се содржат одлични количества од корисните бактерии од родот Bifidobacteria.

[Поврзано: ПРИЧИНАТА за инстантното подобрување на цревата со ФЕРМЕНТИРАНАТА храна!]

Консумирајте храна која се смета за ПРЕбиотска!

Пребиотиците се недигестибилните јаглехидрати кои служат како храна за здравата и корисна цревна микрофлора. Бактериите од микробиомот ги ферментираат пребиотиците, создавајќи низа корисни соединенија за нашето здравје. Преку ферментацијата, корисните бактерии си обезбедуваат опстанок, но и раст и развој.

Речиси сите прeбиотици претставуваат растителни влакна, значи се наоѓаат во растителната храна, но не секој тип на растителни влакна е пребиотски. Примери за пребиотици се недигестибилен скроб, пектини, гуми, недигестибилни шеќери и мали полимери на олигосахаридите, како на пример познатиот инулин, а тука спаѓаат и важните соединенија бета-глукани. Ваките елементи се присутни во храната богата со растителни влакна, пред сé, свежата и полнозрнаста храна.

Сепак, постојат и други видови храна која не е богата со фибер, но делува како пребиотик, помагајќи го растот и размножувањето на здравите бактерии, како на пример на бактериите од родот Bifidobacteria.

На пример, црвеното вино содржи некои полифенолни антиоксиданти кои не се дигестираат од човековите клетки, но можат да бидат процесирани од нашата корисна микрофлора. Едно истражување покажува дека умереното и редовно консумирање на црвено вино, може значително да ја зголеми концентрацијата на споменатите бактерии во дигестијата и следствено на тоа, да помогне за намалување на крвниот притисок и холестеролот во крвта.

Сличен ефект имаат и моќните антиоксидативни компоненти на какаото.

Пребиотска храна, богата со фибер:

• Полнозрнести житарки
• Јаткасти плодови
• Семиња
• Мешунки (грав, грашок, леќа, боранија)
• Бобести овошки (малини, капини, брусница, јагоди, рибизли итн.)
• Брокули
• Банани
• Артичока

Постојат докази дека не само што растителни влакна претставуваат храна за корисната цревна микрофлора, туку и дека тие допринесуваат за намалување на некои штетни бакерии кои можат да се најдат во микрофлората на организмот.

Сепак, треба да бидете внимателни со количините (особено додека сте на терапија), бидејќи освен што фиберот ја успорува апсорпцијата на глукозата во крвта, тој може да го успори и апсорбирањето на лековите.

[Поврзано: 6 конкретни здравствени придобивки од ПРЕбиотиците!]

Повеќе храна богата со витамин К

Бактериската микрофлора продуцира солидни количества од значајниот  витамин К. При нејзиното нарушување, кое често се случува по антибиотската терапија, значително опаѓа и продуцирањето на овој витамин.

Јадењето храна богата со овој маснорастворлив витамин, ќе го надоместиме евентуалниот дефицит. Храна богата со витамин К:

• Зелен лиснат зеленчук (спанаќ, прокељ, кељ)
• Зелка
• Магданос
• Репка
• Леќа
• Кромид
• Киви
• Брокули

Што треба да избегнувате?

Покрај здравата храна која може да ни биде од помош, постои и храна што треба да се избегнува при антибиотската терапија и непосредно по нејзиното завршување.

Одредена храна може да ја наруши апсорпцијата на антибиотиците, како на пример збогатената храна со калциум (често соковите од портокал), потоа како што споменавме, преголемиот внес на фибер, но и јадењето цитрон.

Секако, избегнувањето алкохол се подразбира, а според некои податоци и избегнувањето на кафето може да превенира од одредени несакани симптоми предизвикани од антибиотиците.

Бидејќи и јогуртот (како и сите млечни производи) е концентриран извор на калциум, потребно е да не се пие 3 часа пред и 3 по пиењето антибиотик.

Секој од нас во одреден период од животот почувствувал неодложна потреба/желба за некаков, можеби и конкретен тип на храна. Во таквите ситуации чувствуваме како да ја губиме контролата над себе и нашето интензивно чувство за глад не може да се надмине додека не изедеме поголеми количини од одредена храна.

Најчесто неодложната желба е за нездрава храна

Некои експерти велат дека неодложната желба за храна трае од 3 до 5 минути и секој поединец ја доживува на свој, различен начин. Сепак, генерално земено во ваквите моменти најчесто се посегнува по брзата и препроцесирана храна, која има висок вкусов интензитет заради високата содржина на додадени шеќери, заситени маснотии и сол.

Неодложната желба за одредена вкусна храна е и најчестиот проблем со кој се соочуваат оние што се обидуваат да загубат килограми. Речиси секогаш луѓето со зголемена телесна тежина претоходно имале неправилна исхрана, богата со храна која има превисок вкусов интензитет, па природната храна, особено на почетокот, тешко може да ги задоволи нивните потреби.

За среќа, постојат едноставни постапки чие следење може значително да помогне во т.н. ,,кризни моменти”.

Кои се причините за ,,кризните моменти”?

Неодложната желба за одредена храна е причинета од одредени региони во мозокот кои се одговорни за меморија, задоволство и ,,награда”.

Хормонскиот дисбаланс на некои хормоните, како што се лептин и серотонин, исто така може да води до ,,кризите“ за храна. Неодложната потреба од храна е можна и заради ендрофините кои се ослободуваат во организмот по оброците, што отсликува одреден вид на зависност.

Дополнително, можна причина исто така се и емоциите, особено ако личноста не се справува соодветно со стресот, односно се справува преку т.н. комфортно јадење. Во една од претходните статии можете да прочитате како стресот е поврзан со зголемувањето на телесната тежина.

Силните кризи за храна се чести кај бремените жени поради специфичните хормонски промени кои се случуваат во нивниот организам. Експертите сметаат дека е можно неодложната желба за храна да е предизвикана и од потенцијалниот дефицит на одредени хранливи материи.

Неодложната желба за храна може да биде селективна и неселективна

При селективната се работи за потреба од точно определена храна – чоколадо, одреден тип на бургер, помфрит, чипс, сирење итн., додека при неселективната потребите се од било каков вид на храна.

Некогаш неселективните потреби се предизвикани од објективно чувство на глад, но најчесто се поради горе наведените причини или поради помешување на чувството на жед со она за глад.

Како да се справите со овој проблем?

Како што споменавме на почетокот, постојат доста успешни начини за справување со кризите за храна, вклучително:

• Најдете начин за справување со стресот

Стресот и емотивното јадење кое тој го предизвикува, можат да водат кон низа несакани здравствени ефекти. Хронично неконтролираниот стрес и поттикнатите високи нивоа на кортизол, директно придонесуваат за почесто прејадување и комфортното јадење, а со тоа и за зголемувањето на телесната тежина. Повеќе за ваквиот ефект, прочитајте тука.

Студиите покажуваат дека жените под стрес се многу посклони кон јадење на слатки, во однос на жените кои го контролираат стресот.

• Имајте план

Имањето на солиден план за исхрана кој е погоден за вас, нема да ве остави гладни во текот на денот, па навечер или следниот ден да имате неодложни потреби за прејадување.

• Пијте повеќе вода 

При т.н. емотивно јадење (ноќното прејадување е најчесто такво), најчесто не сме воопшто гладни.

Според истражувањата чувството на жед во дури 60% од случаите е помешано со она за глад. Напијте се чаша вода или две и почекајте 10-тина минути да видете дали сé уште ќе имате неодложна потреба за вкусна храна. Ако тоа не помогне, а сте свесни дека не сте навистина гладни, најдете си некаков друг начин на дистракција од храната – серија, книга, музика итн.

• Јадете доволно протеини

Здравата исхрана која подразбира храна богата со растителни протеини, може значително да ги намали неодложните потреби за храна.

Едно истражување од познатото списание за гојазноста – Obesity, ни дава информации според кои мажите со зголемена телесна тежина ги намалиле кризите за храна и до 60% преку внесувањето на 25% протеини во нивната вкупна дневна исхрана.

• Имајте добра хигиена на сон

Една студија од 2013 утврдува дека нарушената навика за спиење може да придонесе за хормонскиот дисбаланс во организмот. Ваквата ситуација може да води кон чести кризи за храна и во крајна линија кон значително зголемување на телесната тежина.

Истражувачите утврдиле дека кога волонтерите со лоши навики за спиење ќе усвојат правилни навики, губат килограми што е одреден показател дека нивните хормони  повторно се враќаат во баланс. Подетално за врската помеѓу сонот и телесната тежина, прочитајте тука.

• Употребувајте гуми за џвакање

Една студија утврдува значителни разлики во количините на изедени слатки и солени грицки помеѓу луѓето кои џвакаат гуми за џвакање, во споредба со оние кои не го прават тоа. Во студијата, оние кои џвакале гуми биле помалку гладни, имале помали неодложни потреби за храна и општо земено се чувствувале посити, во однос на оние кои немале навика за џвакање гуми.

• Променете некои лоши навики

На пример јадењето надвор најчесто подразбира јадење на брзо подготвена и високо-калориска нездрава храна. Обидете се самите да си готвите здрави оброци кои ќе ги носите на работа. Доколку после работа имате обичај да купувате брза храна, избегнувајте го тоа, одберете друга рута на движење со што ќе ја избегнете конкретната продавница.

Кога имате неодложна потреба за храна во домот, обидете се да си направите одредена дистракција, истуширајте се или направете прошетка, возете велосипед, разговарајте со пријателите итн.

• Контролирајте ги оброците, но немојте да ги прескокнувате

Контролирајте ги количините што ги јадете, но никогаш немојте да сте гладни. Гладувањето никогаш не е решение. Прескокнувањето на оброците може да ве доведе во ситауција за почести и поинтензивни кризи за храна.

• Заменете ги нездравите грицки со здрави

Понекогаш ова е најдоброто решение – нутритивни ужини во моментите на ,,криза”. За среќа постојат навистина здрави замени. За нив, прочитајте повеќе на следниот линк 10-те најздрави грицки!

Во една од претходните статии зборувавме подетално на тема .,седечки начин на живот” и неговото влијание врз нашето здравје. Заклучивме дека претераното седење, има слични импликации по нашето здравје како што има пушењето!

[Поврзано: Како претереаното седење го УНИШТУВА здравјето?]

Денес, нешто повеќе околу едно интересно истражување, кое го  поврзува седечкиот начин на живот со зголемениот ризик од смртноста кај различните малигни заболувања.

Редовната физичка активност е докажан начин за намалување на ризикот од развивање, но и смртност на различни заболувања, помеѓу кои се вбројуваат и малигните.

[Поврзано: Физичка активност и превенција од малигни болести!]

Експертите препорачуваат најмалку 150 минути умерена физичка активност на неделно ниво. За жал, според американските статистики, многу мал дел од населението ги исполнува овие, можеме да ги наречеме минимални услови за здраво живеење.

Во овој контекст, резултатите од споменатото истражување уште еднаш цврсто ја потврдува потребата од поактивен начин на живот.

Нешто повеќе околу истражувањето

Да го разгледаме истражувањето објавено годинава во онлајн списанието JAMA Oncology, инаку спроведено од Универзитетот Тексас, поточно од истражувачите вработени во неговиот центар за истражување на канцер.

Студијата се водела според претходно внимателно собрани податоци за  околу 8 илјади лица, над 45 годишна возраст, кои немале никакви претходни или тековни малигни заболувања (во просек возраста им била 70 години). Волонтерите биле следени во период од 5 години. Преку специјализирана метода им биле вградени направи за мерење на активноста, преку целата недела. Не биле мерени конкретни активности, како чекори или минати метри, туку секоја активност или периодот кога не се во седечка позиција.

Во текот на тие 5 години, околу 3% од испитаниците умреле од некакво малигно заболување.

Кои биле заклучоците?

Истражувачите утврдиле дека испитаниците кои поминувале најдолго време во седење (11 до 16 часа дневно), имале зголемен ризик од смртност при малигните заболувања за дури 82%, во споредба со оние најактивните.

Во пресметувањето на овој процент, во предвид биле земени и различни други важни варијабли поврзани со смртноста од канцер, како возраста, вкупното ниво на физичка активност, пушењето, употребата на алкохолот, телесната тежина, како и постоењето на некакви претходни други заболувања.

За да ги откријат потенцијалните бенефити од намаленото време поминато во седење, истражувачите создале модел во кој волонтерите требале да заменат 30 минути од седењето, со било каква активност. Утврдено било дека ако таа активност е малку поинтензивна, ризикот од смртноста од малигни заболувања се намалувала за 31%, а при умерени за 8%.

Значи, што повеќе движење, тоа помалку ризик од развивање и смртност од канцер.

Немате време за вежбање?

Kога ќе се спомене ,,физичка активност”, често пати луѓето помислуваат на некакви поинтензивни активности, теретани итн. Сметаат дека бенефитите за здравјето доаѓаат само од позахтевните активности за кои е потребно да се одвои повеќе време, но и да се има поголем мотив. За среќа, тоа не е точно. За физичка активност се смета секое движење кое ќе ви предизвика забрзување на пулсот.

Не постои ,,најдобра” или оптимална физичка активност што важи за секого. За некого џогирањето е лесна активност, додека за друг и кратките проштеки се напорни. Најдобрата активност е онаа која вам ви е најинтересна и можете да ја практикувате на редовно ниво.

Истражувањата, како она што денес го изнесовме, уште еднаш го истакнуваат значењето и на најмалите активности. Уште еднаш укажуваат дека можеби некогаш е подобра стратегија да им се долови на луѓето колку е значајно помалку да седат, отколку да се мотивираат да имаат поинтензивни активности. Од студијата денес видовме дека, условно кажано ,,најмалите активности”, можат да ни го намалат ризикот од развој, па дури и од смртноста при тешките заболувања.

Што поконкретно треба да заклучиме?

Ако имате работно место кое подразбира долго седење, што е доста чест случај во денешно време, барем еднаш во 1 час станувајте и направете било каква активност, мала вежба за истегнување, направете 5-10 минутна прошетка, секогаш кога сте во можност користете ги скалите наместо лифтот, симнувајте се неколку станици понапред од автобус, користете автомобил само кога е неопходно, наместо тоа можете да користите велосипед, поминувајте помалку време пред телевизорот итн.

Извор:

,,Association of Sedentary Behavior With Cancer Mortality in MIddle-aged and Older US Adults” , June 18, 2020 by Susan C. Gilchrist, MD, MS1,2; Virginia J. Howard, PhD3; Tomi Akinyemiju, PhD4

Поврзано:

Придобивки од физичката активност

7 лесни начини да потрошите 100 калории

Како претераното седење го УНИШТУВА здравјето?

5 изненадувачки придобивки од ПЕШАЧЕЊЕТО!

Во неколку од претходните статии зборувавме за здравствените бенефити од консумирањето на пробиотската или ферментираната храна, но и за тоа што се пребиотиците.

Во нашата трацидиција е употребувањето на ферментираната храна – туршија, цвекло, кисела зелка, кисели краставички итн. Можеби изненадувачки, но во последно време сé позастапен е трендот на пиење на сокот од киселите краставички.

Во продолжение, 10 причини зошто да не ја фрлате течноста во која се наоѓаат киселите краставички.

1) Добар минерален и пробиотски состав

Околу 100g сок од кисели краставички содржи:

◦ 0,4g јаглехидрати
◦ 1-5% од дневните потреби за калциум
◦ 50-100% од ДП за натриум
◦ 3% од ДП за калиум
◦ 3% од ДП за магнезиум

Киселите краставички се богати и со низа корисни пробиотски бактерии, пред сé ако се  домашно произведени, бидејќи инаку имаат подлегнато на процес на пастеризација – уништување на огромниот дел од микроорганизмите во теглата.

Поради високиот процент на натриум, особено луѓето со висок притисок треба да бидат внимателни со количините во кои го употребуваат сокот од кисели краставички.

2) Може да придонесе на смирување на мускулните грчеви

Некои спортисти веќе со години го користат овој солен пијалак за подобра хидратација, но и како добар извор на електролити. Дополнително, тие увиделе и дека тој ги намалува мускулните болки и грчеви иако експертите сé уште не можат да најдат одговор зошто ова е случај. Една од тезите е дека оцетот може да делува на стопирањето на нервните сигнали кои ги предизвикуваат грчевите.

Некои истражувања утврдуваат дека пиењето само 1/3 чаша сок од кисели краставички, може да допринесе за позитивниот ефект врз мускулите.

3) Сокот од кисели краставички придонесува и за подобра хидратација

Сите знаеме колку нѝ е значајна водата, а особено во летниот период или ако имаме поинтензивна физичка активност.

Пиењето на пијалак кој освен вода содржи и калиум и натриум, помага за побрзо хидрирање. Натриумот и калиумот се електролити кои се губат преку потењето.

Токму сокот од краставички ги има овие својства, па неговото консумирање, особено по интензивните физички активности, му помага на телото соодветно да хидрира и да ги надомести загубените електролити многу побрзо.

4) Ефтин, а здрав пијалак

Веројатно досега и сте го фрлале сокот од кисели краставички заедно со теглата!

Тоа не е воопшто паметен потег. Сокот од краставички е одлична замена за скапите спортски електролитни напитоци, претходно видовме и зошто.

5) Содржи и антиоксиданти

Сокот од кисели краставички содржи и сосема солидни количества од витаминот Ц и Е, два клучни антиоксидативни витамини. Тие се исто така значајни за кожата, коските, имуниот одговор и низа други функции.

Антиоксидантите се одбранбениот механизам на телото од слободните радикали – штетни компоненти кои постојат се продуцираат како метаболитички отпад во телото и оксидативно ги оштетуваат неговите различни клетки и ткива. Организмот има механизми самиот да продуцира одреден процент на потребни антиоксиданти, но сепак генерално зависи од внесените.

Постојаните оксидативни оштетувања, водат до процеси на хронична инфламација или воспаление, кое пак на подолг рок е една од главните причини за развој на хроничните заболувања.

6) Може да придонесе и во процесот на слабеење

Сокот од кисели краставички содржи доста оцет. Според повеќе истражувања, секојдневното консумирање на оцет може да помогне за намалување на телесната тежина.

Една студија објавена во European Journal of Clinical Nutrition покажува дека оцетот може да го продолжи чувството на полн стомак и ситност. Слично на оваа студија, едно истражување спроведено на лабораториски глувци хранети со генерално масна храна покажало дека оцетната киселина ефективно го намалува вкупниот внес на храна во телото.

7) Потенцијално дејство во намалувањето на нивото на шеќер во крвта

Едно од најпозитивните својства на оцетот кое се споменува во повеќе студии е неговата способност за намалување на шеќерот во крв и намаленото лачење на инсулинот, по оброците.

Оцетната киселина покажала својства на одржување на подолгото чувство на полн стомак и позитивен ефект на неколку ензими кои се вклучени во метаболизмот, односно во намалувањето на апсорпцијата на шеќерите.

8) Пробиотскиот состав е значаен за корисната цревна микрофлора

Научните студии велат дека пробиотиците кои се добиваат во текот на ферментацијата, можат да помогнат во враќањето и одржувањето на балансот во корисната бактериска микрофлора. Секако, пробиотиците (корисните бактерии) остануваат и во соковите на пробиотските производи, како цвекло, кисели краставички, зелка итн.

Според нив, пробиотиците можат да ги намалат непријатните симптоми поврзани со синдромот на иритирани црева, што е многу честа состојба помеѓу населението.

Дополнително, ферментираната храна може да помогне при дијареа, стомачни болки, гасови и констипација или запек.

Значи, подобрената дигестија е главната причина за да се консумира ферментираната храна, но и нејзините сокови, секако помеѓу повеќето причини, вклучително:

◦ подобар имунитет

◦ подобро кардиоваскуларно здравје

◦ подобро ментално здравје

◦ нормална телесна тежина итн.

9) Копарот е еден од најздравите зачини

Зачинот кој најчесто се користи при ферментирањето на краставичките е копарот. Тој придонесува за подобро дигестивно здравје –  подобрено варење, намалување на стомачните болки, стомачните грчеви и гасови итн.

Многу повеќе за копарот прочитајте во една од претходните статии: Копар – одличен за подобрување на дигестијата!

10) Сокот од кисели краставички го спречува непријатниот здив

Некои штетни бактерии се најчестиот виновник за лошиот здив. Добрата концентрација на оцет, но и на копар во сокот од кисели краставички, прави тој да има антибактериски ефект, односно може успешно да ги сузбие споменатите штетни бактерии.